Woord: schuin
|
schuin , schün , schüns
, schuin. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
schuin , schüün , schüüns
, schuin Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
schuin , schuin , schuun , [bijvoeglijk naamwoord]
, vuil, onkies. n Schuine mòp. Verder in schuinsmarsjeerder. , uit het Holl. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schuin , skuun , bijvoeglijk naamwoord
, skuundr , schuin Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
schuin , schune , mannelijk
, schuinsmarcheerder Wá ’ne schune . Wat een schuinsmarcheerder! Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
schuin , sjuins , bijvoeglijk naamwoord
, sjuinder, sjuinste , schuin. Dat is ’ne sjuinse: dat is een fraai heerschap. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schuin , schuuns
, schuin. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
schuin , schuun , schuin, schuuns, schuins , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, Ook schuin (Zuid-Drenthe, Midden-Drenthe). Als bw. ook schuuns, schuins = 1. schuin Ik har de harke schuin tegen de mure ezet (Ruw), Die kast stiet wat schuuns (Klv), Wij loopt er schuun op an binnendoor (Sle), Schune drop wybertjesvorm (Erf), Hij woont schuin tegen ons over (Pes), Hij gung schuun over dwars niet rechtdoor (Bov), Zij gungen er mit schraankeln schuun aover dwars deur (Zdw) 2. goor Die kerel is niks an. Hij vertelt altied schuine moppen (Dwi) *Recht deur zee en schuuns deur de pankouken (Eev) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schuin , schuun , schuuns
, schuin. Hier schuuns teegnaover woont mien zwaoger. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
schuin , schuin , schuun , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. scheef, schuin 2. onzedelijk, schunnig, smerig Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
schuin , sjûins , bijvoeglijk naamwoord
, schuin , VB: Hié sjûins tiëngenuüver woent m'nne noonk. VB: De plaank sjûins aofzège VB: sjûinse moppe. Zw: sjûins uüverkitsj lore: loensen.; dubbelzinnig sjûins VB: Dè hèt altiéd van dè sjûinse kaal vejl, vuuraal es vrollûi debié zién.; sjûins uüverkitsj lore scheel (scheel kijken); sjûins uüverkitsj lore (zie 'kijken') Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schuin , skuun , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, schuin. Die lieste angt skuun. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
schuin , schuuns
, schuin. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
schuin , sjuun , sjuins, sjuuns
, sjuunser, sjuunst, sjuinser, sjuinst , 1. schuin 2. schunnig, zie ook sjuins , Die moor luiptj sjuins: niet haaks. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schuin , sjuuns , bijvoeglijk naamwoord
, sjuunse , schuin; eine sjuunse – een grappenmaker Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schuin , schuun , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, schuin Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
schuin , schèùn , bijvoeglijk naamwoord
, schuin; ene schèùnen bak - een schuine mop; WBD III.1.4:210 'schuin' = boertig; ook 'schuins'; WBD III.4.4:226 'schuin', 'schuins' = scheef, ook 'scheel', 'slim'; — schèùn - schönder - schönst; Dirk Boutkan (1996) - (blz. 35) schèùnst/ schönst, maar met flexie-e: schèùnste Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
schuin , schuun , schuuns
, schuun(s)er – schuuns , schuin Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |