Woord: schraal
|
schraal , schraa , schraai
, schraa, mager, ongedaan, ziekelyk. Zeer gemeen op veluwe. schraa, mager, wordt veel gebruikt van bouwland dat niet wel gemest is; waar van men ook zegt: het land is ’er uit. Drenthe ook van vee. schraa luidjes, geringe menschen, die even dagelyksch brood hebben. schraa, nauwlyks, Schraa een pond, schraa een schepel, nauwlyk een pond enz. *schrae, mager, ongedaan, ziekelyk, vervallen. Bron: Berg, A. van den en H.J. Folmer (1774-1776), ‘Veluws en Drents uit de 18e eeuw’, uitgegeven door K. Heeroma in: Driemaandelijkse bladen 12 (1960), 65-83, 97-116. |
|
schraal , schraol , bijvoeglijk naamwoord
, schraal. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
schraal , schraol
, schraal. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
schraal , skrael , ,
, 1. schraal, weinig te vangen: ’t Is skrael over zâe, onder de vloot. 2. arm, zuinig: We hadde-n-’t skrael vrouger. 3. zonder vet: Skraele pot, ’t ete was ’n beetje skrael. Vrouger was ’t skrael-bik hoor, was schraalhans keukenmeester. Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
schraal , schroal , [bijvoeglijk naamwoord]
, 1 schraal. n Schroale troost.; 2 bijna. Schroal twij pond. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schraal , schraol
, ’n schraol bedoening; ’t éêten is schraol mager, schraal, armoedig. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
schraal , schraole , mannelijk
, magere ’ne schraole Een magere man. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
schraal , sjraol , bijvoeglijk naamwoord
, sjraolder, sjraolste , schraal. Sjraole wénjt: schrale wind. Sjraol waer: schraal weer. ẹ Sjraol mènke: een schriel manneke. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schraal , schroal
, mager (en schroal menke, schroale groond); roow, (schroal hand); kâld en druëg (schroal waer). Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
schraal , sjraol
, mager. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
schraal , schroa
, schraal. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
schraal , schraol , schraal , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, Ook schraal (Zuidwest-Drents veengebied) = 1. schraal, armoedig As de wiend noord is, hej vake schraol weer koud en droog, guur (Bro), Het was een schrale troost (Bov), As dit laand niet zo schraal was, kuj je eigen voor der op verbouwen (Eex), Dei boer hef een slim schraol gewas (Ros), Hij hef de handen schraol ruw, gebarsten (And), (zelfst.) Daor wordt een schraole verdiend weinig 2. mager Dat peerd is zo schraol dun (Wei), Dat zwien was nich vet, hij har man schraal spek (Bco), Schraole melk melk met laag vetgehalte (Sle), Dat zwien, wat een schraol ding (Vtm) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schraal , schraolties , bijwoord
, (wm) = zeldzaam Iets schraolties vinden zelden aantreffen Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schraal , schrool
, schraal. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
schraal , skraol , schrao
, schraal. Ook: Gunninks woordenlijst van 1908: schrao Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
schraal , schraol
, karig, mager , És ge meej 'n schraol inkomme moet lèève dan zén krûmmeltjes ók bróód. Als je met een karig inkomen moet leven dan zijn kruimeltjes ook brood. Ge kunt meej schraol hand toch nog wél ne schraole hérring eete, begrép'te? Je kunt met schrale handen toch nog wel een magere haring eten, begrijp je? Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
schraal , schraol , bijvoeglijk naamwoord
, 1. (van personen) mager 2. weinig vet bevattend 3. (van grond) onvruchtbaar 4. armoedig 5. dun, niet vol 6. (van de huid) droog, ruig door de droge buitenlucht Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
schraal , sjraol , bijvoeglijk naamwoord
, sjraolder, 't sjraolste , schraal , VB: 'nne Échte sjraole weend hûij, haaw dich mer ién 't hoés. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schraal , schrool
, schraal Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
schraal , schrool derke
, mager meisje Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
schraal , schroole grônd
, schrale grond Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
schraal , schraol
, schraal. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
schraal , skraol , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. schraal, ruw, van de huid. Ik ebbe skraole annen. Zie ook: spreu; 2. schraal, niet vet, van eten; 3. weinig. De straoten waeren vrogger skraol verlicht deur lanteerns met vetkeersen. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
schraal , schrôl
, schraal, mager , Schrôle grond. Schrale grond. Grond waar weinig op groeit., Dè schrôl ding wèèjt zoo van durre fiets. Dat mager meisje waait gemakkelijk van haar fiets. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
schraal , schraai , schraal, schrao, schraoj, sjraoj, schraol, schrooi
, mager, vetarm, schraal; schraole grond, schraoje grond, onvruchtbare grond; schrao weer, koud en droog, guur (O.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
schraal , schraol , bijvoeglijk naamwoord
, mager (Tilburg en Midden-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
schraal , sjraol
, sjraol(d)er, sjraolst , schraal, armzalig, iel , ’t Koeare stuit t’r sjraol op. Dao stuit eine sjraole windj. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schraal , sjraol , bijvoeglijk naamwoord
, sjraole , schraal Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schraal , schraol , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, koud en droog, mager, schraal Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
schraal , schraol , bijvoeglijk naamwoord
, schraol - schròlder - schròlst , schraal; WBD (Hasselt) onvruchtbaar, slecht (van akkerland); WBD mager, gezegd van een kalf; ook 'maoger' of 'schier'; WBD schraolen dêeg - uitgedroogd deeg; Cees Robben - schraol èn schreepel as en lat; et staoter zôo mar schraol bij; ...veul schraol gekleede vrouwe... (Lechim; ps. v. Michel van de Ven; ongedateerd knipsel 1960-1980; uit: As de zon schènt...); Frans Verbunt - schraol appreteut - armoede; WBD III.1.2:353 'schraal' = ruw v. d. huid; WBD III.1.1:20 'schraal' = slank, tenger; WBD III.1.1:22 'schraal' = mager; WBD III.2.3:266 'schraal' = verschaald (bier), ook 'verschraald'; WBD III.4.4:275 'schraal' = schaars; schròlder - schraler; comparatief van 'schraoler', met d-epenthesis Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
schraal , schraol
, schraal Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |