Woord: schoffelen
|
schoffelen , [met een schoffel werken, schuifelen] , schoefelen
, schoffelen, wegsluipen. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
schoffelen , schōffêln
, het onkruid met den padschōffel (zie aldaar) losmaken om te verdrogen en dan bijeengeharkt te worden, of ook: om den grond los te maken en zoo de vruchtbaarheid te bevorderen; de eerappels stoan in riegen, zij kennen schōffeld wor’n. (Dit doet men ook al staat er geen onkruid.) – (v. Dale: schoffelen = losstooten, met de schoffel het onkruid uithalen.) Ook: stooten van twee biljartballen die elkander aanraken, in de richting der lijn die de middelpunten dier ballen verbindt. – ’t Woord is een frequentatief van: schuiven. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
schoffelen , schoffelen , (skòffǝlǝ) , zwak werkwoord, transitief
, Zie de wdbb. – Ook: schuivende voortbewegen, b.v. van knikkers, die men, met de rug van de vinger over de grond schuivende, in het kuiltje schiet. || Je moete de knikkers ien voor ien in de kloet schoffelen. Ik heb ’er al drie in ’eschoffeld. – Zie verder DE JAGER, Freq. 1, 579 vlgg., en vgl. FRANCK op schoffel. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
schoffelen , schroffelen , (skròffələ) , zwak werkwoord, intransitief
, Schrabben, schoffelen, in verschillende opvattingen. || In het zand schroffelen (met enig werktuig heen en weer schuiven). Met de voeten schroffelen (over de grond heen en weer gaan). De tuinman is an ’t schroffelen (schoffelen, met de schoffel het gras afsteken en onkruid uit de paden wieden). – Het woord komt ook elders in Holl. voor (zie DE JAGER, Freq. 1, 608) en is verwant met schrobben. – Vgl. schroffel en opschroffelen. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
schoffelen , schoeffele
, schoffelen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
schoffelen , schovveln , [werkwoord]
, 1 onkruid verdelgen door middel van n schovvel.; 2 eerappels schovveln. || schovvel Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schoffelen , schovveln , [werkwoord]
, ook: schoffeln (Stad) = 1 de voeten niet behoorlijk optillen onder ‘t gaan; slorren. 0l mìnsen hebben voak n schovvelnde gaang. ‘t Kind schovvelt op ‘t vlouerklaid om.; 2 schuifelen. Schovvelt n oal in ‘t gras. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
schoffelen , skoofln , zwak werkwoord
, leem omwerken Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
schoffelen , schoefele
, schoffelen. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
schoffelen , op blok schovveln
, (ouderwets), met schoffel de bieten op polletjes laten staan Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
schoffelen , skoffele , werkwoord
, Ook: 1. Schuivend voortbewegen. 2. Onbesuisd voetballen en tegenstanders onderuit schoppen of glijden. 3. Gulzig eten, haastig naar binnen werken. Het woord schoffelen is verwant met schuifelen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
schoffelen , sjóffele , werkwoord
, sjóffelde, haet of is gesjóffelt , schoffelen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schoffelen , sjoeffele
, onkruid bestrijden met de schoffel. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
schoffelen , schòffeln , zwak werkwoord, (on)overgankelijk
, schoffelen Je moet de tuun nog schoffeln (Bal), Wat een roet, door is gien schoffeln an (Bco) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schoffelen , schóffeln , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid) = 1. (langzaam) lopen En wel kwam der doe nog inschoffeln? Willem! (Sle), Zie is een klein, kregel wiefien ...en schoffelt hiel het darp deur (rr), Daor komp hij ok weer anschoffeln (Geb), Hij schoffelt er langs (Man) 2. duwen, schuifelen, wringen (Zuidoost-Drents zandgebied) Hie schóffelt net zo lang tot e veuran zit (Sle), z. ook schoefeln Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
schoffelen , skoffelen
, 1. schoffelen; 2. een knikkerspel; 3. schudden van een kaartspel Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
schoffelen , schoeffelt
, schoffelt , Héij schoeffelt óp z'n gemak dur de bónne, terwélle schoeffel'tie 't ónkrûid wèg. Hij schuifelt op zijn dooie gemak door de bonen, onderwijl schoffelt hij het onkruid weg. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
schoffelen , schoffelen , sjoffelen , werkwoord
, schoffelen: schuifelend lopen, voetje voor voetje lopen, ook wel strompelen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
schoffelen , schoffelen , werkwoord
, schoffelen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
schoffelen , sjôffele , werkwoord
, sjôffelde, gesjôffeld , schoffelen , VB: 'n Oor heb ich ién dy broëd zon gesjôffeld en noé been ich poém. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schoffelen , geschoefeld
, geschoffeld Bron: Peels-Mollen, J. met werkgroep Weerderheem in Valkenswaard (Ed.) (2007), M’n Moederstaol. Zôô gezeed, zôô geschreeve. Almere/Enschede: Van de Berg. |
|
schoffelen , schoefele
, ongemanierd, vlug eten. in de uitdrukking “alles nèèg nor binne schoefele”, “alles vlug opeten”. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
schoffelen , schoefele
, schoffelen Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
schoffelen , schoefele , skoefele , werkwoord
, schoffelen (Land van Cuijk); skoefele; schoffelen (Den Bosch en Meierij; Helmond en Peelland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
schoffelen , sjóffele
, sjóffeltj, sjóffeldje, gesjóffeldj , schoffelen , De kroeate mótte nog gesjóffeldj waere. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schoffelen , sjoeffele , werkwoord
, sjoeffeltj, sjoeffeldje, gesjoeffeldj , schoffelen ook sjóffele Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schoffelen , sjóffele , werkwoord
, sjóffeltj, sjóffeldje, gesjóffeldj , schoffelen ook sjoeffele Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schoffelen , schoefele , werkwoord
, lopen, onelegant, schoffelen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
schoffelen , schoefele , zwak werkwoord
, schoffelen; WBD I:1458 (Hasselt) schoefele - onkruid bestrijden met de schoffel; WBD III.1.2:154 'schoefelen' = sloffen Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |