Woord: opschepen
|
opschepen , opscheept*
, Nederlandsch opgescheept en opschepen. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
opschepen , opscheepe
, opgescheept zijn. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
opschepen , opschepen , [werkwoord]
, Most mie nait mit hom opschepen. Ik zat ter mit opscheept = ik was er verlegen mee. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
opschepen , opsjeepe
, sjeepde op, haet of is opgesjeep , opschepen. Urge of urges mit opgesjeep zitte: ergens mee opgescheept zitten. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
opschepen , opsjiëpe , werkwoord
, sjiëpde op, opgesjiëp , opschepen , VB: 'r Haw mich daomêt opgesjiëp en doûw zaot ich 'm sjoen. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |