Woord: op de
|
op de , ōbbe , ōppe
, (Westerkwartier), voor: op de, door gebrekkige uitspraak. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
op de , obbe , oppe
, voor “op de” of “op den”; vergel.: e 2. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
op de , oppe
, op den Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
op de , obbe
, op de. ‘t Vol obbe grond. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
op de , oppe , voorzetsel
, Assimilatie van ‘op de’. |Hai liep oppe dik (op de dijk). Ze zat oppe kant van bed’. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
op de , [op de] , oppe
, op de , Nao Vastelaovendj höb ich niks mieër oppe tes. Oppe zölder liktj nog van alles vuuer Vastelaovendj. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |