Woord: oorvijg
|
oorvijg , oervieg
, oorvijg. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
oorvijg , oervej , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, oerveje , - , oorvijg Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
oorvijg , oorvège , zelfstandig naamwoord
, oorvijg, slag om de oren. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
oorvijg , oeërvaeg , zelfstandig naamwoord
, oeërvaege , oeërvaegske , oorvijg zie ook watsj Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
oorvijg , oorvèèg , zelfstandig naamwoord
, oorvijg; Antw. OORVÈÈG znw. v. en niet m. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |