Woord: ongemanierd
|
ongemanierd , ôngemenneerd
, zonder goede manieren. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
ongemanierd , óngemaneiert , óngemeneiert
, óngemaneierder, óngemaneierste , ongemanierd. Dat zeen ongemaneierde poete: dat zijn ongemanierde kinderen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
ongemanierd , oongemeneerd , bijvoeglijk naamwoord
, ongemanierd Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
ongemanierd , [ongemanierd] , óngemeneerdj
, ongemanierd Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
ongemanierd , óngemeneerdj , bijvoeglijk naamwoord
, óngemeneerdje , ongemanierd Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
ongemanierd , óngemanaerd
, ongemanierd Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |