Woord: och
|
och , och man!
, interj. van verwondering = o! och! Ook Gron. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
och , och
, och, en: ach. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
och , ôch
, uw. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
och , òch , ò , [tussenwerpsel]
, 1 och. Och, dou ‘t mor!; 2 ach. Och Gòd! òch Here! och herenk! Och heden! Ook vaak òch-chere.; 3 o! Och jong, ‘t gong zo mooi. || och-chere Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
och , och , tussenwerpsel
, Ook wel met rekking uitgesproken = och Hoe was het feest? Och, het gunk wel (Geb), Och jong, zit nait zo te smakken, kanst ja wel uuthongerd wezen (Vtm), z. ook a II Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
och , och
, och!, ach! Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |