Woord: muzikant
|
muzikant , muzekant
, muziekant. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
muzikant , muzikant , [zelfstandig naamwoord]
, muzikoal. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
muzikant , moezekant , mannelijk
, moezekante , moezekènjtje , muzikant. ’ne Moezekant mót höbbe: ’n hel hoet, ẹ weik gemout, ’n vochtige kael en ’n dreuch laever. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
muzikant , muzikant , 0
, muzikanten , muzikant Ze kunden nog nich begonnen te blaozen, de helft van de muzikanten was der nog nich (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
muzikant , muzikaant , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, muzikaante , muzikénsje , muzikant , VB: Ién dat hoéshawe zién ze mêt dry maan muzikaant. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
muzikant , muzekant , zelfstandig naamwoord
, muzikant. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
muzikant , muzekânt , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, muzekânte , muzekêntje , muzikant Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
muzikant , muuziekaant , zelfstandig naamwoord
, muzikant ; ANTW. MUZIKANT (Kemp.: muzz?kaant, met Ned. a) zelfstandig naamwoord m. - speelman Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |