Woord: merrie
|
merrie , meer , [zelfstandig naamwoord]
, mere, een merrie. ONo/IJsl. meri. Zwe. märr. De. mær. Angels. mëar, mere, myre. Eng. mare. Scho. meer, meere. Sagelt. mére. Dre. meer. Nd. märe. Hd. Mähre. Vroeger was mar de benaming van paard in 't algemeen, ONo/IJsl. mar. Nib. môr. Kil. maere. Hd. Marstall, vorstelijke paardenstal, enz. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
merrie , mére , mèr
, merrie, moederpaard; Gron. meer, mere, merrie, Kil. merie, merrie, Hooft, Vondel meer; Oostfr. märe, mä̂r; HD. Mähre = oude knol. OHD. merrhe, IJsl. marr, Noordfr. màr, Deensch mär, Eng. mare, Gijsb. Japix marr = paard. (Hiervan: maarschalk, eigenl. zooveel als: paardeknecht.) Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
merrie , zwartkolde mèr
, zwartkolde mèr = zwarte merrie met eene kol; zie ald. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
merrie , mère , vrouwelijk
, merrie. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
merrie , meer , mere
, merrie, moederpaard. “’t Is nou, denk ik, Dou heb ’k voak un meer bereden”, enz. (1838); “’s Mörgens tiedig oet de veeren, Spande ik onze broene meeren Veur de neie Fajeton”, enz. (Roare Raize.). Kil. maere (vet.), merie, merrie; Hooft meer, Vondel meeren = merries; Drentsch mere; Oostfriesch märe, mä̂r, en mä̂rpärd; Hoogduitsch Mähre = paard (verouderd), voorheen een paard bij de steekspelen gebruikt; een oude knol, in eenige streken een moederpaard; Oud-Hoogduitsch merrhe, IJslandsch marr, Noordfriesch màr, Deensch mär, Engelsch mare, G. Japix marr = paard. (Evenwel altijd: nachtmerrie). Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
merrie , mére
, Merrie. Nachmére. Nachtmerrie. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
merrie , marie , (met klemtoon op ma) , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Oude zeug (de Wormer); meest in ongunstige zin. Het is geen compliment voor een varken als men het zo noemt. || Hè, wat ’en ouwe marie. Vooruit, marie, in je hok. – Evenzo in de Beemster (BOUMAN 70). Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
merrie , meere , mieere
, Merrie. Nachm(i)eere. Nachtmerrie. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
merrie , maer
, merrie (paard). Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
merrie , miääre , vrouwelijk
, merrie Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
merrie , meer , mere , [zelfstandig naamwoord]
, ook: merrie (Westerkwartier) = merrie; n Voolmeer. De meer is vool, voold = drachtig. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
merrie , merrie , mere , [zelfstandig naamwoord]
, ook: 't merriepeerd (Westerkwartier) =meer. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
merrie , meare , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, merrie Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
merrie , meer , meere
, merrie Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
merrie , merrie , zelfstandig naamwoord
, Ook: schertsend voor vrouw | ’t Is ’n beste merrie. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
merrie , márie , zelfstandig naamwoord
, Oude zeug (verouderd). Mogelijk is het woord een variant van merrie. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
merrie , maer , vrouwelijk
, maere , merrie. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
merrie , méér
, roepnaam voor de merrie. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
merrie , mére
, merrie. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
merrie , mere
, merrie (vr. paard). Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
merrie , meer , mèer, mère, mjèer, merrie , 0
, meren , (Noord-Drenthe, Zuid-Drenthe). Ook mèer (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents zandgebied), mère (Veenkoloniën, Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents veengebied), mjèer (Zuidwest-Drenthe, noord), merrie (niet Kop van Drenthe, Veenkoloniën) = 1. merrie Het voel van onze mère hangt in de boom dit werd gedaan uit bijgeloof, opdat het veulen een mooie gang zou krijgen (Hgv) 2. merrieveulen (Zuidoost-Drents veengebied) 3. leerfiets (Zuidwest-Drenthe, zuid) 4. damesfiets (Zuidwest-Drenthe) Hier zegt ze wel as een man op een damesfiets komt: zo, mit de merrie? (Dwij) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
merrie , mere
, (Kampereiland, Kamperveen) merrie Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
merrie , mere
, merrie. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
merrie , mere , marrie , zelfstandig naamwoord
, de; merrie, vrouwelijk paard Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
merrie , mèr , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, mère , mèrke , merrie , VB: Es de mèr van Merjan op de sjtraot gezêk haw, laog dao altiéd 'nne gaansen hoüp sjoém.; mäor nachtmerrie Zw: De maör ryt 'm: hij heeft een nachtmerrie. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
merrie , meer , meere, mere
, merrie; mere (O.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
merrie , meer , zelfstandig naamwoord
, merrie (Land van Cuijk) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
merrie , maer , vrouwelijk
, maere , maerke , merrie , Eine hings(t) en ein maer. Ei maerevuuele: een merrie-veulen. Toen waas ’t maerke laam: toen was de boot aan. ‘Woea geis se haer.’ ‘Nao Kölle óm ein maer.’: dooddoener. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
merrie , maêr , maer , zelfstandig naamwoord
, maere , maerke , merrie; toen waas het maerke laâm – toen liep de zaak anders dan gedacht, toen was het mis (Frans: mère) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
merrie , maer , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, maere , maerke , merrie Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
merrie , mèrrie , zelfstandig naamwoord
, WBD vrouwelijk paard, ook genoemd 'mirrie'; WBD fòkmèrrie', ' fòkmèèr' - fokmerrie; WBD mèèrvölle, mèrreveuleke - vrouwelijk jong van een paard; WBD völmèrrie - dragende merrie, ook genoemd 'vullemèèr' Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
merrie , maer
, merrie Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |