Woord: mergel
mergel , melger
, mergel. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
mergel , mirgel , mannelijk
, mergel. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
mergel , méleger , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, - , - , mergel , VB: méleger oét Groéselt ês ién de Middeliewe nog gebruk vuur de boûw van de Dom van Utrech, ze neumden 'm doûw 'Gronsvelder steen' Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
mergel , mêrgel , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, mergel Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |