Woord: lellebel
|
lellebel , lellebel
, zie belle. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
lellebel , lellebel*
, ook elders. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
lellebel , lelbeel
, grote kwajongen die veel praats heeft. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
lellebel , lelle , lellebel
, slet Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
lellebel , lellebel , zelfstandig naamwoord
, 1. Smerig of ontuchtig wijf. 2. Roddelaarster. 3. Waardeloos voorwerp. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
lellebel , lellebel , lellebelle , 0
, lellebellen , Ook lellebelle (Zuidoost-Drents veengebied, Veenkoloniën, Zuidwest-Drenthe) = lellebel Een smèrige vrouw is een lellebel, mar ok een vrouwe die mit alle mannen anpapt (Wsv), Dat wicht? Een grote lellebel (Eri), Het is een lellebelle um mit gien tange an te pakken (Hgv) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
lellebel , lellebelle
, minder gunstig bekend staande vrouw Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
lellebel , lellebel , lellebelle , zelfstandig naamwoord
, de; lellebel Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
lellebel , lellebelle , zelfstandig naamwoord
, ordinair, slonzig en lui vrouwspersoon. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |