Woord: koets
|
koets , koes
, Koets. Bron: J.A.V.H. (18e eeuw), Haagsch Nederduitsch woorden-boekje. Den Haag: Johannes Mensert. Uitgegeven in: Kloeke, G.G. (1938), ‘Haagsche Volkstaal uit de Achttiende eeuw’, in: Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde 57, 15-56. |
|
koets , koets , vrouwelijk
, koetsen , slaapstede op den koegang, kribbe, kreb. Naar de koets, te bed gaan. Bron: Bouman, J. (1871), De Volkstaal in Noordholland, Purmerend. |
|
koets , koets
, (Stad-Groningsch), voor: bed, bedstede; wie hebben zōkke groote koetsen = ruime bedsteden. Meer algemeen is de uitdrukking tegen kleine kinderen: ’k zel dei in dein koetske leggen nl. in een wiegje. Wellicht een verbastering van ’t Fransche couche; verkleinvorm koetske. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
koets , koets , (koes) , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Bed, slaapplaats; zie de wdbb. || Ze leit in de koes. Kruip maar in je koes. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
koets , koets , (koes) , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Verkl. koesie. Rijtuig; zie de wdbb. – Zegsw. Je heb zeker op dokters koes ’estaan; gezegd tegen iemand die spoediger dan men verwachtte van een boodschap terugkomt. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
koets , koets
, kütske , koets. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
koets , kůsse , kůtse , vrouwelijk
, kůssen , koets Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
koets , koets , [zelfstandig naamwoord]
, bedstee. Wie hebben grode koetsen. Net dou hai ien koets stappen wol (J. v. P.) Ik zel die in dien koetske leggen = in de wieg. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
koets , koetse , koets; koetsewoagen , [zelfstandig naamwoord]
, minachtend: n òl koetsebak = koets. Men wordt eerder van n strontkoar overreden as van n koets. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
koets , koetse , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, koetsn , koetsken , 1 koets, 2 bedstee Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
koets , koets , zelfstandig naamwoord
, 1. Zie koes. 2. In het algemeen: bed. | Hai loit al lang al in de koets. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
koets , kótsj , vrouwelijk
, kótsje , kutsjke , koets; alkoof. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
koets , koets , koetse , 0
, koetsen , (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe). Ook koetse (Veenkoloniën, Midden-Drenthe, Zuid-Drenthe) = 1. koets De koets was overdekt der zat een vaste kap op (Eex), ...met glazen ramen (Dal), ...gesloten op veren (Eel), ...lop op 4 wielen (Vle), Wij bint nog trouwd in een koets (Dro), Zij gung altied in de koetse naor de karke (Nsch), Jan en Greite in de koetse monnikskap (Bco) 2. bed, bedstee Wij gaot in de koetse (Klv), Wij stapt op tied in de koetse (Dwi) *Ie worden eerder aoverreden deur een mestwagen as deur een koetse (Eli) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
koets , koetse
, 1. koets; 2. bed(destee). Ook: beddekoetse. IJ kröp in de koetse, IJ kröp in de beddekoetse ‘hij gaat naar bed’. Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
koets , koets , zelfstandig naamwoord
, spr: Ge wor nwooit overreeje dar ’n koets, mar jirder dur ’n strontkaar. Je zult ook nooit eens geluk hebben. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
koets , koetse
, koets. ’t Vedriet dât rit met koetse en peerd. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
koets , koetse , koets , zelfstandig naamwoord
, de; 1. koets: overkapte wagen voor personenvervoer, nl. een vierwieler, met vering en met een koetsier op de bok 2. lijkkoets 3. bedstee of daaraan doen denkende slaapplaats, bed Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
koets , koes , zelfstandig naamwoord
, koese , koesie , bed [Fra couchette] ’Kwan, we gaon naer de koes’ zee ze en ze trok t’r nachtjakkie an Zie ook besstee Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
koets , koes , zelfstandig naamwoord
, koese , koesie , koets, rijtuig; Je wor nooit deur een koes maor altijd deur een strontkar overreeje Op degene die veel kritiek heeft is zelf veel meer aan te merken Zie ook strontkar Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
koets , koéts , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, koétse , kuútske , katuil , VB: 't Geluid wat 'nne koéts mak kleenk wie 'koéts-kwie'; vrouw (vervelende vrouw) koéts Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
koets , koûts , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, koûtse , kûitske , koets , Vb. De graovên rèj mêt de koûts doer 't duerp.; kinderwagen koûts; kûitske zijspan (van politiemotor) kûitske (vero.) VB: Es ze 't kûitske hoerte hele de lûi dy te läot ién de kaffee zaote, zich sjtel, bang vuur e persés te kriége Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
koets , koetse , zelfstandig naamwoord
, koets, rijtuig. Zie ook: riejtuug. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
koets , koets , koetse
, bed, bedstede. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
koets , koets , zelfstandig naamwoord
, koetse , 1. koets 2. slaapplaats (verplaatsbare bedstede), bed. (Middelnederlands: coetse – legerstrede; uit het Frans se coucher – gaan liggen, gaan slapen) zie ook bèdkoets Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
koets , koetsj , zelfstandig naamwoord
, koetsje , koetsjke , koets ook rietuûg, sjiës, tilburie ook koets Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |