Woord: kelk
|
kelk , kelk
, kelkske , kelk. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
kelk , kelke
, kelk. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
kelk , kelkien , zelfstandig naamwoord
, et; walmvanger Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
kelk , kélk , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, kélke , kélkske , kelk , VB: Oonder de mês gebruk de gèiselik 'nne sjoene goûwe kélk. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
kelk , kelke , zelfstandig naamwoord
, kelk. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
kelk , kêlk , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, kêlke , kêlkske , kelk Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |