Woord: keisteen
|
keisteen , keiestein
, keisteen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
keisteen , keistien , zelfstandig naamwoord
, de; keisteen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
keisteen , [kei; straatsteen] , keistien , zelfstandig naamwoord
, kei, straatsteen, kinderkopje. Uitdr.: Die kan zels keistienen ofkaoken zodät ‘t nat nog läkker is ‘die kan koken! die kan van (bijna) niks nog iets lekkers maken’. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
keisteen , kejsteîn , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, kejstein , kejsteinke , kinderkopje Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |