Woord: hoddelen
|
hoddelen , hoeddele
, konkelen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
hoddelen , hoddele
, hoddelde, haet gehoddelt , samenhokken; door elkaar schudden. Oppẹ sjlèchte waech woorte ver dooreingehoddelt wie noch nie: door de vele kuilen in de wegen, werden we in onze wagen danig door elkaar geschud. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
hoddelen , hôddele , werkwoord
, hôddelde, gehôddeld, hôddelenterre , flansen , (iets in elkaar flansen) get iénèin hôddele VB: Vuur zoe get iénèin te hôddele, dao môs te dich vuur sjaome.; gammel (gammel zijn) hôddele VB: De sjtool hôddelt; kwakkelen (gezondheid) hôddele VB: Wie ês 't mêt eur gezoondhèid? Och, 't hôddelt zoe get.; scharrelen (geen vaste verkering hebben) hôddele VB: 'r Vryt nog neet vuur vas, 'r hôddelt mer zoe get.; sukkelen VB: V'r bliéve mer hôddele mêt dèn awwe kraom.; verhouding (een verhouding hebben) hôddele VB: Ze hôddelt sjyns mêt 'nne van Mêsj.; (geen vaste verkering hebben); hôddele (hôddelde, gehôddeld, hôddelenterre) VB: 'r Vryt nog neet vuur vas, 'r hôddelt zoe mer get.; waggelen (een verhouding hebben) hôddele VB: Ze hôddelt sjyns mêt 'nne van Mêsj.; (geen vaste verkering hebben); hôddele VB: 'r Vryt nog neet vuur vas, 'r hôddelt zoe mer get. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
hoddelen , hóddele
, hóddeltj, hóddeldje, gehóddeldj , 1. knoeien, klungelen 2. met elkaar rommelen , Dae sjop inne wei is mer get inein gehóddeldj. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |