Woord: gewaagd
|
gewaagd , gewaog
, gewaagd. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
gewaagd , gewoagd , [bijvoeglijk naamwoord]
, gewaagd. n Gewoagde ondernemen. Ze bin aan mekoar gewoagd. Dat pak is ter aan gewoagd = is voor dat werk niet te goed. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
gewaagd , gewaog
, gewaagd. ’t Is gewaog um met z’on storm nog aover de Iesel te gaon. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
gewaagd , gewaogd , waogd , bijvoeglijk naamwoord
, gewaagd; in an mekeer waogd wezen niet voor elkaar onderdoen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
gewaagd , [gevaarlijk] , gewaogd , bijvoeglijk naamwoord
, gewaagd. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |