Woord: duf
|
duf , dōf
, vochtig; disse koamer is dōf, komt gijn zun genōg; wie hebben ’n dōf hoes = dit huis is niet droog; Synoniem met: slōf; de douk is dōf = niet volmaakt droog, eenigszins vochtig; slōf wordt een voorwerp door water, dōf door vochtige lucht. – v. Dale: duf = muf, vochtig, beschimmeld ruikende of smakende, waarvoor ’t Groningsche mōffig; Zeelandsch dōftig = duf; Oostfriesch, Nedersaksisch, Holsteinsch dof = dampig, vochtig, betrokken, nevelachtig. – deurdōffen = de vochtigheid van het eene aan het andere voorwerp mededeelen, bv. een drogen doek in een’ vochtigen bewoelen, om den eersten dōf te maken; opdōffen zegt men wanneer de vochtigheid van beneden zich aan de daarboven bevindende voorwerpen mededeelt, bv. zooals een vochtige vloer dit doet aan het vloerkleed. – dōf van denzelfden oorsprong als: doof, dat zijn wortel heeft in het Angel-Saksische dufan = bedekken, en verwant met het Hoogduitsche Duft = fijne mist; Noordfriesch doft. Deensch duft = mist Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
duf , duf
, muffig. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
duf , duf
, duffer, dufste , benauwd, muf. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
duf , duf , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. duf Ik bin wat duf in de kop (Dwi) 2. muf (Zuid-Drenthe, Midden-Drenthe) Der hangt een duffe locht in de kelder (Bal) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
duf , duf , bijvoeglijk naamwoord
, 1. duf, suffig 2. vochtig, bedompt 3. (van personen) saai, niet fris Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
duf , duf , bijvoeglijk naamwoord
, benauwd, muf Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
duf , duf , bijvoeglijk naamwoord
, WBD III.4.4:211 'duf' - muf, ook 'duffig' Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |