INT Dialectwoordenboeken

Woord: doek

doek , dok , Doek.
Bron: J.A.V.H. (18e eeuw), Haagsch Nederduitsch woorden-boekje. Den Haag: Johannes Mensert. Uitgegeven in: Kloeke, G.G. (1938), ‘Haagsche Volkstaal uit de Achttiende eeuw’, in: Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde 57, 15-56.

doek , [kus, zoen] , doek , kus, zoen; Gron. doetje, tuut, en in de kleinekindertaal doei, tu, tuke; ʼn dikke doet = dikke zoen; Friesch tuutsje, Oostfr. dü̂̂t, dü̂̂k, düke, düth – Wisseling der t en k.
Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift

doek , dook , (doek) = het linnen dat men zelf gereed heeft, HD. Tuch, dus eigenlijk hetzelfde als tuug, in: kistentuug; zie ald.
Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift

doek , dôk , mannelijk , dôke , doek; eenen (i)eets ût de dôke dôn, iemand iets verklaren.
Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak

doek , douk , doek; Middel-Nederlandsch doec, douc, ook als kleedingstuk.
Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887)

doek , doek , zelfstandig naamwoord , zie de wdbb. – Zegsw. Daar is doek an, dat duurt lang; b.v. Zie een zegsw. op beschijten. – Vgl. de samenst. asseldoek, SCHOTELDOEK, spoeldoek.
Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971)

doek , dook , (deuk lang uitspreken) , dukske , doek, Det dook zich wael, zaet te waever, dat zal wel gaan.
Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo.

doek , douk , mannelijk , döuken , döukien , doek. ’n Döukien vüür et blouden: een doekje voor het bloeden
Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen

doek , doek , Zeer gebruikelijk voor linnen, zo lang het niet tot kleeding vermaakt is.
Bron: Dumbar, G., H. Scholten en J.A. de Vos van Steenwijk Vollenhove (1952), Het Dumbar Handschrift – Idioticon van het Overijsels in het einde der achttiende eeuw, uitgegeven door H.L. Bezoen, Deventer

doek , douk , [zelfstandig naamwoord] , 1 doek. Zo wit as n douk. Iemen tegen ‘t douk aanjoagen: als er meer dan één koningin in de korf is, spant men er een doek onder en jaagt de bijen daar tegen aan, ze doden dan de overtollige koninginnen.; 2 luier, pisdouk.
Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen

doek , doukje , zelfstandig naamwoord onzijdig , doekje. n Doukje veur ‘t blouden.
Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen

doek , dook , zelfstandig naamwoord, mannelijk , deuke , deuksken , 1 doek, 2 luier. Oet de deuke doon, uiteenzetten, verklaren
Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl.

doek , dook , zelfstandig naamwoord, onzijdig , doek, als stof
Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl.

doek , doek , zelfstandig naamwoord , Ook: 1. Sjaal, halsdoek. 2. Luier. | Ik moet nag efkes doeke spoele.
Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer

doek , doekie , zelfstandig naamwoord , in de zegswijze ’n zeer doekie, een lapje of verbandje. | Zel ik effies ’n zeer doekie om je duim doen? – ’t Natte doekie, het dweiltje.
Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer

doek , douk , mannelijk , duik , duikske , doek.
Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam

doek , doe:k , 1) stuk stof, doek; 2) luier.
Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo.

doek , dook , doek.
Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst.

doek , dook , luier.
Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst.

doek , dook , doek , dukie , 1. luier; 2. doek.
Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte

doek , doek , doouk, dook, douk , doeken , (Zuid-Drenthe, Midden-Drenthe). Ook doouk (Midden-Drenthe, Kop van Drenthe), dook (Midden-Drenthe, Zuidwest-Drenthe), douk (Kop van Drenthe, Veenkoloniën, Zuidoost-Drents veengebied) = doek Die krentewegge doew in een doek (Sle), Ze vund het zo kaold dat ze een wollen dook um de kop bunden haar (Hijk), Ik heb het kind net een schone douk veurdaon luier (Vtm), Wij hebt een groot dook veur de deure hangen veur de tocht (Die), Het doek over de linnenwagen dekkleed (Zwig), Ze kregen een applaus, doe het doouk dichtgung gordijn (And), Hij windt er gien doeken omme (Klv), Zij deden hum alles uut de doeken verklaarden alles (Ruw), De kinder zint an het doekien leggen zakdoekje leggen (Sle), zie ook doekien
Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum

doek , doek , doek. mv. doeken of dúúk. verkl. duukske.
Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden.

doek , doek , doek. ’t Is maar een dukien veur ’t bloeden ‘het stelt niets voor’
Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen

doek , dur ’n doekske , zelfstandig naamwoord , spr: zie: blwoot.
Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur.

doek , duukien , doekje.
Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde.

doek , duukske , doekje , Ge zègt mér hoe ge't hébbe wult, dun, dik of dur 'n duukske. Je zegt maar hoe je het hebben wil, dun, dik of door een doekje. Wat ben je toch veeleisend, je hebt nogal wat noten op je zang.
Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere

doek , doek , zelfstandig naamwoord , Iet; toneelgordijn, bijv. ’t Doek vaalt
Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte.

doek , doek , zelfstandig naamwoord , de 1. stuk doek voor bep. gebruik 2. in het bijzonder: luier 3. hetz. als bi’jedoek; doekien, et; doekje, kleine doek; d’r gien doekies omme wienen het ronduit zeggen
Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte.

doek , doek , zelfstandig naamwoord , et; doek (stofnaam)
Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte.

doek , doekie , uitdrukking , ’n doekie voor ’t bloeie Een pleister op de wonde; een voorwendsel; Dik, dun of deur een doekie Opnoemen van keuzemogelijkheden; hoe wil je het hebben?
Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal.

doek , dook , zelfstandig naamwoord, mannelijk , deuk , deukske , doek , VB: Wis 'ns éffe mêt 'nne näoten dook uüver de taofel.; luier dook
Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt

doek , doekske , doekje.
Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier.

doek , doek , (met lange uu) , zelfstandig naamwoord , dukien , doek.
Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie

doek , duukske , doekje , Hoe wuldet hébbe: dik, dun of dur ’n duukske. Hoe wil je het hebben: dik, dun of door een doekje? Schamper gezegd tegen kinderen die alsmaar blijven zeuren om iets.
Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen

doek , [luier] , doek , 1. luier; 2. omslagdoek; uut de doeken, (van een kind) zindelijk.
Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere.

doek , doekentjen , doek waarin vroeger de zuigeling werd gewikkeld.
Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere.

doek , dook , mannelijk , deuk , deukske , 1. sjaal 2. schilderslinnen 3. doek, zie ook plak , ’t Haet eine sjoeanen dook óm.
Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn

doek , dook , zelfstandig naamwoord , deuk , deukske , doek ook plak
Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel.

doek , dook , zelfstandig naamwoord, onzijdig , deuk , dukske , doek
Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd.

doek , doek , zelfstandig naamwoord , duukske , doek; MP gez. Waor broeke zèn, betaole gin doeke. • luier; Cees Robben – ’t zèn toch nog mar prullekes,/ pas amper uit den doek... (19551231); duukske; verkleinwoord doekje; en duukske vurt bloeje; MP, R Tegen iemand met veel noten op zijn zang: Zèg mar hoe get hèbbe wilt: dik òf dun òf dur en duukske. (koemelk gaat ook door een doek in de melkbus.); R Iemand heeft geld gewonnen; een ander merkt op dat geld niet gelukkig maakt; een derde zegt: 'k wó tòch mar dèk ze in en bescheete duukske ha; Kees en Bart: der duukskes óm draaje; Cees Robben – Hoe wilde de pap, pa.. Dun.. dik.. of dur ’n duukske.? (19860912) [Je mag zeggen hoe je het wilt hebben]; Dik, Dun ? Of dur un duukske ? (Hein Quinten, Tilburgse spreuken; ca. 1990)
Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant

doek , daok , deuk , dukske , doek
Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. +

<< vorige pagina