Woord: dikke
|
dikke , [corpulent, rijk] , dikke
, Rijk. ’n Dikke bur. Ook Gron. Ook als bijw. v. gr. gebruikt. Voor: groot, ruim. ’n Dikke dr(i)ee gülden; ’n dikke veertîn dagen. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
dikke , diekke
, dikke. Den diekke oethange, branie maken. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
dikke , n dikke , [zelfstandig naamwoord]
, een dar, mannetjesbij. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
dikke , dikke , zelfstandig naamwoord onzijdig
, de vaste stof. ‘t Dik(ke) van ‘t zoepen is beter as ‘t dunne. || dik Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
dikke , dikke , zelfstandig naamwoord
, in de zegswijze je kenne van moin ’n dikke kroige, je kunt van mij de pest krijgen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
dikke , dikke , zelfstandig naamwoord
, de 1. dikke persoon, dik exemplaar, dik dier 2. neet Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |