Woord: beschuit
|
beschuit , beschü̂te , vrouwelijk
, beschuit. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
beschuit , beschuit , (beskoit) , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Zegsw. ’t Is een fijne beschuit, hij is niet goed te vertrouwen. – Een beschuitje, een fijn kneepje, b.v. in het vel van de hand || Wat wil-je, ’en broodje of ’en beschuitje? (vraag aan iemand, die men voor de aardigheid wil knijpen). – Evenzo een beschuitje met suiker, een kneepje in de kin. Hetzelfde heet elders een (<i>boereni>)<i>beschuitjei> (VAN DALE). – Vgl. knabbelbeschuitje. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
beschuit , beschuut
, beschuit: beschütjes Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
beschuit , beschuut , [zelfstandig naamwoord]
, beschuit. Beschuuttrom(me) enz. Niet in ‘t Westerkwartier ‘t Gewone woord is twaibak. || twaibak , uit het Holl. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
beschuit , beskuute , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, beskuutn , beskuutjen , beschuit Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
beschuit , beschuut , beschuute , vrouwelijk
, beschuute , beschuteke , beschuit(en), beschuitje. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
beschuit , beskuit , zelfstandig naamwoord
, in de zegswijze ’n bolle beskuit, een halve zachte, een zonderling. Letterlijk een zacht geworden beschuit. – ’n Drouge beskuit, een droogkomiek, een zeer nuchter persoon. – ’n Foine beskuit, een kwezel. – ’n Zachte beskuit, een zacht, temerig pratend iemand. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
beschuit , besjuut , vrouwelijk
, besjuute,besjuutj , beschuit. Ei besjuutje vouere: iemands kin stevig bewerken met duim en wijsvinger. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
beschuit , besjutj
, beschuit; besjutj mi meusjkes, beschuit met muisjes; op kraamvisite (gaan). Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
beschuit , beschute
, beschuit. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
beschuit , beschuut , beschute
, beschuten , Ook beschute (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe) = beschuit Stoet wil ik niet meer, mar een beschuut giet er nog wal in (Pdh) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
beschuit , beskuut
, beschuit Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
beschuit , beschùtjes geeve , werkwoord
, kinknijpen, plagend na de vraag: Zal ik jou is beschùtjes geeve? Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
beschuit , beschuut
, beschuit. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
beschuit , beschûit
, beschuit , It mér 'n dréúge beschûit meej ne slók slappen teej, dé's goed vur de rappe, dé stopt wa. Eet maar 'n droge beschuit met slappe thee, dat is goed voor de diarree, dat stopt wat. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
beschuit , beschute , beschuut , zelfstandig naamwoord
, de; beschuit Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
beschuit , besjuút , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, besjuúte , sje , beschuit , VB: Sjmuerges e päor besjuútsjes mêt e loch gekoëk ejke, heerlik. Zw: Besjuútsje vore: iemand hardhandig in de zijkanten van de kin knijpen (gebeurde (gebeurt?) vooral bij kinderen) Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
beschuit , beskute , zelfstandig naamwoord
, beschuit. Zie ook: twiebak. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
beschuit , schuut , sjuut
, beschuit. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
beschuit , besjuut , vrouwelijk
, besjute , besjuutje , beschuit , Besjuut mèt muuskes: beschuit met muisjes. Emes ei besjuutje vore: iemand onder de kin kriebelen; door vader met een ongeschoren baard gekriebeld worden.: iemand onder de kin kriebelen; door vader met een ongeschoren baard gekriebeld worden. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
beschuit , besjuût , besjuut , zelfstandig naamwoord
, besjute , besjuutje , beschuit; besjute: det is niks es winjdj – beschuiten bestaan voornamelijk uit lucht, hebben geen voedingswaarde Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
beschuit , beschuût , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, beschuûte , beschuûtje , beschuit Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
beschuit , beschèùt , zelfstandig naamwoord
, beschötje , beschuit; WBD beschèùtenblóm - bloem van zeer harde droge tarwekorrels; WBD beschèùtenblóm - meel voor het bereiden van beschuitdeeg, ook 'petènt' genoemd; WBD beschèùtdêeg - beschuitdeeg; WBD beschèùt snije - doormidden snijden van beschuitbollen; WBD beschèùtmis - beschuitmes (gebruikt om beschuitbollen doormidden te snijden); A.P. de Bont, Dialect v. Kempenland (1958): beschèùt zelfst. nw. vr. beschuit; mv.beschèùt en beschèùte(n) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
beschuit , beschuut
, beschute , beschuutje , beschuit Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |