Woord: beruiken
|
beruiken , beruuke
, beruuk, berüks, berük, berook, beraoke , beruiken. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
beruiken , beruike , beruuke
, beruikde zich, haet zich beruik/beruukde zich, haet zich beruuk , zich beruike, op de koffie komen. Hae haet zich beraoke: hij is van een koude kermis thuisgekomen, zie ook: beruuke.; beruuke zich beruuke, op de koffie komen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
beruiken , beruken , sterk werkwoord, overgankelijk
, beruiken Die koe bereuk dat kalf van alle kanten (Sle), De hond wol mie eerst is beroeken (Erf) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
beruiken , beroeken , werkwoord
, beruiken Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |