Woord: benijden
|
benijden , benieë
, benie, benies, beniet, beniede, benied , benijden, ook benieuwen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
benijden , benieden
, benijden Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
benijden , benieden , [werkwoord]
, Ik benie, doe benidst, hai benidt; ik benee, heb beneden. , benijden. , weinig gebruikelijk. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
benijden , benien , zwak werkwoord
, benijden Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
benijden , benieden , sterk werkwoord, overgankelijk
, benijden Die lu bint niet te benieden, die hebt zoveul ellende (Sle) *Bèter benied as beklaagd (Rui) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
benijden , benieden , werkwoord
, benijden Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
benijden , benieje
, benietj, beniedje, beniedj , benijden , Óm zoeaväöl ieëlendj kóns se nemes benieje. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |