Woord: abuis
|
abuis , abbuus
, abuis, vergissing. Middel-Nederlandsch abuus, Fransch abus, Latijn abusus. Vgl. oa. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
abuis , abuus
, abuis. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
abuis , abuus , zelfstandig naamwoord onzijdig
, abuis. ‘t Is abuus = ‘t is een vergissing. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
abuis , buuls
, abuis, in de war Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
abuis , buuls , bijvoeglijk naamwoord
, (Veenkoloniën, Zuidoost-Drents veengebied) = in de war Hij wus de weg nich meer, hij was heilemaol buuls (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
abuis , abuus
, abuis. ge hèt abuus! je vegist je. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
abuis , abuus
, abuis , Daor hé'k abuus in gehad, ja dôr hé'k mieraokels néffe gekeeke, hoe bestee'get. Daar heb ik abuis in gehad, ja daar heb ik me ontzettend in vergist, hoe bestaat het. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
abuis , abuus , abuis , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord, zelfstandig naamwoord, tussenwerpsel
, et; abuis, vergissing Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
abuis , abuus
, abuis Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
abuis , abuus , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, abuze , vergissing Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
abuis , abuus , zelfstandig naamwoord
, korte uu; abuis, vergissing; – Ge hèt abuus - je vergist je; – abuus hebben of abuus zijn - mis zijn; abuus gaan - de verkeerde weg nemen; J. Cornelissen & J.B. Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect (1899): ABUUS zelfstandig naamwoord o. - abuis, misslag, misgreep (Fr. erreur, méprise)Ach ge dè denkt zède abuus. (Naarus; ps. v. Bernard de Pont; in: Groot Tilburg 1941; CuBra); Henk van Rijen: ge hègget abuus - u vergist u; Cees Robben – Ge het abuus, meens... (19690328); Cees Robben – Ge het wirris abuus bruur.. (19870410); WBD III.l.4:15 'abuis' = idem 'abuis hebben = zich vergissen; WBD III.1.4:09 'per abuis' = zonder opzet; A.P. de Bont, Dialect v. Kempenland (1958): abuis; Ik heb abüs - ik vergis me Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |