Woord: zinnig
|
zinnig , [zijn verstand hebbend; betekenis hebbend; mak] , zinnig
, mak, tam. De tute is zinnig, de hen is tam, laat zich vatten enz. Bron: Halbertsma, J.H. (1835), ‘Woordenboekje van het Overijselsch’, in: Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren 1836, Deventer: J. de Lange. |
|
zinnig , zinnig , [bijvoeglijk naamwoord]
, zachtzinnig, bedaard. De. sindig. Hd. sinnig. Op het Hoogeland wordt het ook in de bet. van stijfhoofdig gebruikt. Zinnigjes, zachtjes, zoetjes. Zinnigheid, lust, genegenheid, b.v. “hi het er gein zinnigheid iin”, geen zin in, geen lust aan. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
zinnig , zinnîg
, 1. zachtaardig; “En zeuk ʼn zinnig wiefien”. Staat voor: zachtzinnig, met de beteek. van: zachtzedig. 2. eigenzinnig, stijfkoppig, nukkig; ook Gron. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
zinnig , [bij zinnen zijnd; mak] , zinnig , bijvoeglijk naamwoord
, mak, (van beesten). Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
zinnig , zinnig
, luimig, nukkig, eigenzinnig, koppig; ook Drentsch. Vgl. zin 1. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
zinnig , zinnig , bijvoeglijk naamwoord
, Mak, tam. Vooral van honden en paarden gezegd. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
zinnig , zinnig*
, vergel. aansch *. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
zinnig , [verstandig; mak, tam] , zinnig , bijvoeglijk naamwoord
, Mak, tam. Vooral van honden en paarden gezegd. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
zinnig , zinnig
, mak. ’n Zinnig peerd: een mak paard. Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
zinnig , zinnig , zinnug
, mak. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
zinnig , zinnig
, 1. mak; 2. zinnig. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
zinnig , zinnig , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. zinnig Met hum kuj niet praoten, der komp gien zinnig woord uut (Klv), Daor is gien zinnig woord aover te zeggen (Rui) 2. eigenzinnig, nukkig, eigenwijs Een zinnig peerd is een peerd mit kuren (Bco), Hij was zo zinnig, hij wol met gien mèensk wat te maken hebben (Sle), Praot hum mar niet tegen, hij is zo zinnig as het mar kan verbazend eigenwijs (Koe) 3. zachtaardig, mak, stil (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe) Dat kind kuj best hebben, het is hiel zinnig (Oos), Dat is toch zo’n zinnig peerd, je kunt er met lezen en schrieven (Dro) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
zinnig , zinnig
, tam, mak Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
zinnig , zinneg
, mak. ’n Zinneg peerd, iej konn der wel onderdeur kroepm. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
zinnig , zinnig , bijvoeglijk naamwoord
, 1. eigenzinnig, koppig, kieskeurig 2. waarbij extra zorg, bijzondere nauwkeurigheid vereist is Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
zinnig , zinnig
, 1.zachtzinnig, goedaardig; 2. mak; zinnigheid, plezier, aardigheid. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |