Woord: wuit
|
wuit , wuit , [zelfstandig naamwoord]
, n laange braide wat oetsakte kin mit dudelk n koeltje onder lip (Hogeland) , (Hogeland) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
wuit , woit , zelfstandig naamwoord
, woite , woitjie , [O] wuit, vooruitstekende kin ’t Is een knappe maaid, maor ze heb jammer genog wel een grôôte woit Ze is een knappe meid,maar ze heeft jammer genoeg wel een grote wuit Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
wuit , wuit
, dikke onderkin. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |