Woord: verwierd
|
verwierd , [ordeloos] , verwierd
, Et sut er verwierd uut, alles ligt er overhoop. En verwierd mensche, ordeloos, en haspelig, of ongedaan en slordig mensch. Ook die afgetrokken is. Bron: Halbertsma, J.H. (1835), ‘Woordenboekje van het Overijselsch’, in: Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren 1836, Deventer: J. de Lange. |
|
verwierd , verwierd , vewierd
, Verward, slordig. U haor zit ve(r)wierd. Loop tòch n(i)eet zoo ve(r)wierd; î loopt alles tonderstebaoven. (i)Eerst ʼn stüksken vö̂r dʼn ve(r)wierden honger, d.i. voor den eersten honger. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
verwierd , verwierd , [bijvoeglijk naamwoord]
, verwaaid. Hai zag der verwierd en verwaaid oet. De schoven laggen verwierd over ‘t laand. (Veenkoloniën) , (niet in Stad en Westerkwartier) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
verwierd , vewierd , verwierd
, verward, stormachtig (van het weer). Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
verwierd , verwierd
, (Gunninks woordenlijst van 1908) 1. verward; 2. onverschillig Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
verwierd , verwierd
, in de war. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |