Woord: stoten
|
stoten , stooten
, In de keuren van Breda, in handschrift onder mij berustende, leest men: “Item so wie een huys stiete met evelen wille vbeurt x L”. Onder de beteekenissen van stooten heeft KILIAAN ook die van pulsare, quassare, offendere, allidere, illidere, impingere, tundere. Bijvoegsel: Hoezeer men in deze beteekenis ook oudtijds aanstooten in oude stukken gebezigd vinde, zoude het hier ook kunnen beteekenen het feitelijk en onwettig zoeken naar iemand in zijn huis, hetwelk huisstotinge genoemd wordt in het Oude Stadsregt van Deventer, bij DUMBAR, bl. 165. Zie de aant. op ’t 4. B. art. 25 van het Gron. Stadsboek, in het 5. D. der Verh. v. h. genootsch. p. exc. jur. patr. Bron: Hoeufft, J.H. (1838), Aanhangsel op de proeve van Bredaasch Taal-Eigen, bevattende ophelderingen van eenige in onbruik zijnde woorden en spreekwijzen, in oude Bredasche stukken voorkomende, Breda. |
|
stoten , gestod , [bijvoeglijk naamwoord]
, gestoten. H.vi.15. Men zegt nog Stud, van Steuten. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
stoten , steuten , [werkwoord]
, part. stut , stooten. Nd. stöten. Ook Dre. Fri. stiette. Steutsch, stootig, b.v. “dei kow is steutsch”, kwaadaardig. z. Kil. op stootigh. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
stoten , stooten , werkwoord
, part. gestodt , beteek. als in het Ndl. H.vi.15. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
stoten , stooten , sterk werkwoord
, stooten. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
stoten , stòrten , stòten , zwak werkwoord
, stooten. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
stoten , steuten
, stooten; ’t lichoam stöt mie (= de hoed trilt mie) = ik beef, bv. van schrik. Zie ook: bōk. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
stoten , stoten , zwak werkwoord
, vgl. opstoten. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
stoten , stoeëte
, stooten. Bôtter stoeëte, karnen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
stoten , stooten
, stodde, estot; ik stoote, dů stotst, hei stot, wi, i, zei stootet [stöt̥]; ik stodde, wi stodden , stoten Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
stoten , steuten , [werkwoord]
, ik steut, doe stötst, hai stöt; ik stötte, heb stöt , 1 stoten. Aan de waig steuten = beginnen te wiegen. Fig. nog eens drinken; ook aansteuten. Ze het de boudel aan de kaant stöt = heel vlug wat opgeruimd. Dat stöt mie tegen de bòrst = dat stuit mij tegen de borst. Dat stöt de voart nait; zie stuiten. Daarms steuten = de darmen schoonmaken bij ‘t schierschonen door er op te stampen, als ze in warm water liggen, nadat ze met een strowis van ‘t vuil gereinigd zijn. - Ain veur de kòp steuten = iem. voor ‘t hoofd stoten. Ain over n bult steuten = iem. ondersteboven stoten.; 2 ik heb mie der aan stöt = er zeer aan geergerd.; 3 ‘t liggoam stöt mie = de hoed trilt mie. De haand stöt hom zo = beeft zo. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
stoten , stootn , zwak werkwoord
, 3e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: stòt, verleden tijd: stòtn, verleden deelwoor , 1 stoten, 2 schoppen, trappen. Umme stootn, omspitten Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
stoten , sjtoote , werkwoord
, sjtootde, haet of is gesjtoote , stoten; wassen of schudden van kaarten. Gėt veur de vot sjtoote: iets met de Franse slag of slordig doen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
stoten , stötten
, steut, estötten , stoten. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
stoten , stötkern , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuidoost-Drents zandgebied) = stoten Een kliedewagen stötkert (Pdh) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stoten , stoten , steuten, staoten, stötten , sterk werkwoord, overgankelijk
, (Zuid-Drenthe, Midden-Drenthe). Ook steuten (Zuidoost-Drenthe, Noord-Drenthe), staoten (Zuidwest-Drenthe, zuid), stötten (Scho, Pdh) = stoten Hij stöt die mit de klingelbuul an de kop, as doe der niet wat ingooist bij de collecte in de kerk (Bco), De ram wil je steuten (Bal), Wat e mit de haande recht zet, stöt e met de neers weer um hij is onhandig (Pdh), De reitdekker is het stro an het stoten stoot het tegen de grond zodat de ondereinden gelijk komen (Sle), (fig.) Der is gieneein, die zuk der an stoten kan er aanstoot aan kan nemen (Eex), Hij stöt wat an de bult (Rol), ...an de bulten hij stottert (Die), Hai wol dat gauw even terechte steuten haastig in orde brengen (Vtm), Ik wil de kop liever niet steuten iets onaangenaams ervaren (Dro), Hij moet wel een keer de neuze stoten het gaat wel een keer mis (Eri), Dat stöt mij tegen de börst stuit (Gie) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stoten , stoten
, stöt, steut, steuten, estoten (Kampen) / esteuten , stoten Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
stoten , stoten , stotten , werkwoord
, 1. stoten geven 2. stotend bewegen, brengen, aanbrengen 3. hortende, hobbelende bewegingen maken Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
stoten , stôôte , werkwoord
, stôôt, stôôtte/stôôtende, gestôôte , 1. stoten Waer hejje dat uit de lappe gestôôte? Waar heb je dat op de kop getikt? Ook uit de lappe gestoord, uit de lappe gestoole 2. zwaar ademen De koe lag zwaer te stôôte Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
stoten , sjtoete , werkwoord
, sjteet, gesjtoete , stoten , (afw. vormen o.t.t. dich sjtuus, hër sjtuut) Zw: Uurges opsjtoete: ergens op doelen Zw: 'nne Vuur de kop sjtoete: kwetsen, beledigen Zw: Oppe kuerf sjtoete: (zie 'korf') Zw: 'nne Get ién z'n haand sjtoete: toestoppen Zw: Zich iénsjtoete: naar binnen gaan Zw: 'n Perty sjtoete: een partijtje biljarten.; biljarten sjtoete (zie 'stoten'); doelen (ergens op doelen) uurges op sjtoete VB: Oe sjtuus te noé op? Dat zoûw ich waol 'ns wêlle wèite; kwetsen (beledigen) vuur de kop sjtoete; toestoppen (iemand iets toestoppen) 'nne get ién z'n haand sjtoete (zie 'stoten') VB: Noonk sjteet ze pëtekeend get ién z'n haand en zaag: 'Gaank dich mer get babbelerre hoële'; sjtuut horten (met horten en stoten) mêt rôffe en sjtuu VB: Mêt rôffe en sjtuut kaom de zjoer gelaoje ker vuuroét. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
stoten , stoewete
, stoten Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
stoten , stwotte
, stoten Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
stoten , stoote
, biljarten, stoten , Vrèijdigs gónge we dik ’n perteijke stoote in ’t cuffeej van Hannesse. Vrijdags gingen we dikwijls een partijtje biljarten in het café van Hannes. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
stoten , rauw stoten
, zich zo stoten dat de huid beschadigd wordt (Putten). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
stoten , stoeate
, ich stoeat, doe stuuets, hae stuuetj, wae stoea , stoten , Bók dich, anges stuuets se dich! Emes get vuuer de vot stoeate: iemand ergens mee opzadelen. Emes vuuer de kop stoeate. Es se dich dao mer neet diene kop aan stuuets!: als je maar niet de deksel op je neus krijgt. Verkesvoor stoeate inne stoeatpot: varkensvoer fijnmaken in de stootpot. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
stoten , stoeëte , werkwoord
, stuëtj, stoeëtjdje/steet, gestoeëte , stoten ook näöke; bótter stoeëte – karnen; op de korf stoeëte –een gunst die men iemand niet rechtstreeks durft te vragen, op een andere, niet mis te verstane wijze duidelijk maken aan de desbetreffende persoon Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
stoten , stoeëte , werkwoord
, stuuëtj/stoeëtj, stoeëtdje, gestoeëte , stoten Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
stoten , stôote , zwak werkwoord
, stoten; 1965 - Hoogendoorn - uitdrukking - 'Een kalf kan tegen een koe niet stoten'. WBD stoten, met de horens (gezegd van een bok); WBD glaansstôote - glanzen van leer aan de nerfkant, ook 'glaanze' genoemd (II 663); stôote - stotte - gestôote vocaalkrimping in tegenwoordige tijd: gij/hij stot; Dirk Boutkan (1996) - (blz. 37) stôote - gij/hij stot; Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect; 1899 - STOOTEN - de gevulde glazen klinken; ook: tikken; stot - stoot; Cees Robben - ge stót meej oew kónt alles óm wègge meej oew haande hèt rèèchtgezèt; Dirk Boutkan (1996) - (blz. 37) 'stot' 2/3 p. sing. van 'stôote'; tegenwoordige tijd 2e + 3e pers. enk. van 'stôote'; stotte - stiet, stootte; Dirk Boutkan (1996) - (blz. 40) stottegij 'stoot je, stootte je' haplologie uit stottedegij; verleden tijd van stôote Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
stoten , stoeëte
, staet – gestaote , stoten Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |