Woord: stofregen
|
stofregen , stòfregen , [zelfstandig naamwoord]
, motregen. Stòftee. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
stofregen , sjtaofraenge , mannelijk
, sjtaofraenges , stof- of motregen. Den hëlge Nifnaf is de petreunder (z.d.)van de sjtaofraenge. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
stofregen , stofregen , 0
, stofregen, fijne regen Oet het noorden komp alleen maor stofregen (Bei) *Koksen en stofregen, daor woj het miest deur bedreugen of Deur fienen en stofregen... (Hav) of Waar je veur stofregen en ofgescheiden (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stofregen , stofraegen , stofregen
, motregen. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
stofregen , stoeëfraengel , stoofraengel , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, eerste vorm Weerts (stadweerts); tweede vorm Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern), Nederweerts, Ospels; motregen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |