Woord: sprenkel
|
sprenkel , sprenkels , ,
, de twee uitspringende lijnen, spruiten, die vast zaten aan het bòòmnet (net met een bòòm ervoor). Nu ook haenepoote. Ook de term spring, mv. springe, aan de gaffel bijv., komt voor. Waar de sprenkels bijeenkwamen, zat een knozze. Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
sprenkel , sprenkeltje , ,
, klein strooiseltje (zout). Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
sprenkel , sprinkel , sprenkel , zelfstandig naamwoord
, Langwerpige val of klem voor hazen, konijnen, bunzings e.d. Het woord is een afleiding van springen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
sprenkel , sprenkel
, opspattende druppel (W.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
sprenkel , sprinkel , zelfstandig naamwoord
, sprinkels , sprinkelke , spetter, spat Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |