Woord: sprank
|
sprank , sprank , [zelfstandig naamwoord]
, 1 sprank. Der is gain sprankje vuur meer in kaggel.; 2 bundel(Westerwolde). n Sprank vlas. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
sprank , sprank
, magere sprank. Bron: Beets, A. (1954), ‘Leidse woorden en uitdrukkingen’, in: Bicker Caarten, A. (red.), Leids Volksleven, Leiden: Sijthoff |
|
sprank , sprank , spraank, spraankel , 0
, Ook spraank (Veenkoloniën), spraankel (Hol), vaak verkl. = sprank Is der dan nog ain spraankie hoop? (Twe), Der zit gien spraankel vuur meer in de kachel (Hol) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
sprank , sprank
, twijgje. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |