Woord: speen
|
speen , speen , [zelfstandig naamwoord]
, mv. en , tepel eener vrouw (waarvoor ook tit gezegd wordt, echter minder dan van de tepels der dieren); ook Fri. (waar men voor de tepels der dieren oeren gebruikt). Zwe. spene. Angels. spana. Eng. spean? Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
speen , speun
, voor: veldflesch. Eigenl. = speen. “En geef mij dan ook ê speun ees.” Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
speen , speunder
, uier eener koe, van een schaap, enz. Vergel. speen. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
speen , speen
, tepel eener vrouwenborst; bij Weil. = de uier eener koe; v. Dale: speenuier; tepel, en: tepel = middenstip van de borst; speen der dieren. Zie ook: tit. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
speen , speen , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk, onzijdig
, Zie de wdbb. – Zegsw. Hij leit an ’t voorste speen, gezegd van een kind dat boven de andere wordt voorgetrokken. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
speen , speundĕr
, van een koe die niet gekalfd heeft, zegt men, hij hèf al aordig speundĕr, d. i. uier. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
speen , speen , ,
, staand balkje met twee oogen voor de luchterstok, waar de luchter, de lantaren opkwam. Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
speen , speen , [zelfstandig naamwoord]
, [speen] Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
speen , speen , spene, speun, speune , 0
, spenen , (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe, Veenkoloniën). Ook spene (Zuidwest-Drenthe, veengeb. Oost-Drenthe), speun, speune (Zuidwest-Drenthe, zuid) = speen Die koe hef de spenen aordig drong bij mekaar zitten (Exl), Een speen zit op een zoegfles. Een lösse speen is een foptet (Sle), Die koe hef mooie speunen, maor: hie pakt hum bij de pappe (Zdw), z. ook tet en pappe Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
speen , spunder , speunder, spuunder , 0
, spunders , (Zuidwest-Drenthe, zuid). Ook speunder, spuunder = uier Det biest is wel drachtig, daor komp al wat speunder onder (Ruw), Een uier is een gier en as het in de winkel te koop is, is het een speunder (Hol), As ze slachtten, nuumden ze de uier speunder (Hgv), Partie meinsen bint gek op gekookte speunder (Koe) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
speen , spene
, tepel Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
speen , speune , speun, spene, spiene , zelfstandig naamwoord
, de 1. tepel: van een dier 2. speen behorend bij een zuigfles Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
speen , sjpên , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, sjpênne , sjpênneke , meisje , (tenger, jong meisje) sjpên VB: 't Ês mer zoe 'n sjpên, meh noets ês 't kraank.; driehoekje (boven plooi in kleding) sjpên VB: M'r makde 'n sjpên ién e klèid vuur iénsjëure te vuurkoëme. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
speen , spiejen
, fopspeen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
speen , speen , speene, speun
, tepel, speen. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |