INT Dialectwoordenboeken

Woord: slons

slons , slons , slom , een slordig vrouwspersoon.
Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk.

slons , slons , wordt bij de mindere standen het onderste gedeelte, de rand van een japon genoemd.
Bron: Bisschop, W. (1862), ‘Het Dordsche taaleigen. Bijdrage tot de kennis der Hollandsche dialekten’, in: De Taalgids 4, 27-48.

slons , slōnt , verliederlijkt manspersoon die zich liefst in slecht gezelschap ophoudt en aan den drank verslaafd is. Van iemand die zoo diep begint te zinken zegt men, dat hij slōntachtîg of slōntêrg wordt. Oostfriesch slunte, slunt = een onordelijk, onverschillig, slordig, onzindelijk mensch; ’n slunte (waschlap) of slapslunte fan ’n kërel; Nedersaksisch sluntje = slordig vrouwspersoon, Holsteinsch slunte, slunne, Noordfriesch slont. Met: sluntje (= slofhak, enz.), geslōns, Nederlandsch slons; Noorweegsch sluntra, Deensch slunte, Zweedsch slunta (= slenteren, lediggaan, luilakken), Zweedsch slunt (= luiaard), Hessisch schlunze (= lui, slordig, liederlijk mensch), en: schlunzen (= lediggaan, slordig gekleed gaan, verslonzen, verslodderen), ons slensen, slons, enz. behoort het tot een oud: slintan, slant, slunt, en verwant, door uitlating der n, met het Deensch slatte, Nederlandsch slat = modder, slijk, Engelsch slut, Oud-Engelsch slutte, slutty, sluttish, slottish = wanordelijk, slordig, morsig; Engelsch to slatter = slordig, slonzig gekleed gaan. Zie ten Doornk. art. slunte. (v. Dale: slons = havelooze vrouw, morsebel.)
Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887)

slons , sloons , mannelijk , vuile, vette … van wagensmeer
Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen

slons , slons , slonze , [zelfstandig naamwoord] , n slonzeg wief.
Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen

slons , slont , [zelfstandig naamwoord] , 1 liederlijke vent; n dronken slont.; 2 schooier.; 3 slet. || slet; snirre
Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen

slons , slons , vrouwelijk , slordige vrouw.
Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk

slons , slont , liederlijke kerel
Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman

slons , slons , zelfstandig naamwoord , Ook: onderste gedeelte; rand van een rok of japon.
Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer

slons , sjlóns , vrouwelijk , sjlónse , slons.
Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam

slons , slonze , slons.
Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte

slons , slons , slonze, sloonze , 0 , slonzen , (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe). Ook slonze (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe, veengebieden Oost-Drenthe), sloonze (Zuidwest-Drenthe, zuid) = 1. slordige vrouw Die vrouw is nooit netties, het is een slons (Scho), Een slonze verslontert veule (Dwi), Het is der een rommelie in hoes en dat is ok gien wonder met zu’n slons van een wief (Eex) 2. slet (Zuidwest-Drenthe, zuid, Zuidwest-Drents zandgebied, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe) Det is zo’n slonze van een wief, die giet met jan en alleman hen bedde (Ruw), z. ook slont
Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum

slons , slont , slonte , 0 , slonten , Ook slonte (Zuidwest-Drenthe, noord) = 1. slordige vrouw Een slonte is dat, een viesderd (Dwi), Een slont is roeg en een slons kan het waark niet naokommen (Eex) 2. lap (Zuidwest-Drents zandgebied, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe) Maak joen klompen is wat schoon. Aachter het hoes lig wel een olde slont (Row), Die slont kan wal bij de vodden (Scho), z. ook tont
Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum

slons , sluns , 0 , slunsen , (Zuidwest-Drents veengebied) = suffig persoon Wat is dat een sluns van een vent, ...meid, die lop alles ondersteboven (Klv)
Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum

slons , slonze , slons.
Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde.

slons , sloons , sloonze, slonze , zelfstandig naamwoord , de 1. slordige vrouw 2. vrouw van lichte zeden
Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte.

slons , slôôñs , zelfstandig naamwoord , slôôñze , slôôñsie , 1. [O] onderste gedeelte van een rok of japon Ook bezemband 2. slons 3. slordige organisator
Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal.

slons , slonze , zelfstandig naamwoord , slons, onverzorgde vrouw.
Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie

slons , sluns , zelfstandig naamwoord , slons, vies persoon.
Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie

slons , slons , slonse , 1. sloddervos, slordig gekleed persoon; sluns (O.-Veluwe).; 2. schort.
Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere.

slons , slóns , vrouwelijk , slónze , slunske , slons
Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn

slons , slûns , zelfstandig naamwoord, mannelijk , slûnze , slûnske , onnozelaar, sufferd
Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd.

slons , slóns , vrouw (onverzorgd)
Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. +

<< vorige pagina