Woord: orten
|
orten , [rietafval verwijderen] , orten , transitief werkwoord
, uitorten, ieken, van ort zuiveren, het ort uit den rietschoot wegnemen. Ort droogen. Zie verder op het woord ieken. Bron: Bouman, J. (1871), De Volkstaal in Noordholland, Purmerend. |
|
orten , orten , ortjen, örten
, ortjen (Ommelanden): örten (Oldampt), werkwoord, evenals in het Oostfriesch, Nedersaksisch en Noordfriesch orten, örten = een gedeelte van het voedsel overlaten. Wij zeggen het inzonderheid van kleine kinderen die van hun eten, en van dieren die van hun voeder een deel vermorsen. Hamburgsch örden. West-Vlaamsch: eene hongerige koe en òrt niet = honger is de beste saus. (De Bo). (Bij Akveld: orten: van beesten) = kieskeurig zijn, het beste voeder uitzoeken, van menschen: met het eten morsen. Hoogduitsch Wbk.) Vgl. orten (Noord-Hollandsch) = afplaggen, nalezen, uitharken. – Zie: ort. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
orten , orten , zwak werkwoord, transitief
, 1) Het ort afspitten, de stal afplaggen, de hooiplaggen afsteken. 2) Het ort uit de rietschoot halen, het riet uitharken en van ort zuiveren. Evenzo elders in N.-Holl. – Zie ort II. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
orten , òrten , [werkwoord]
, ook: örten (Oldambt) =1 wat overlaten bij ‘t eten; zie ‘t òrt, òttje, veròrten. Ons kòien òrten nait. Spr. Woar wat is, wòrdt wat òrt = waar gehakt wordt, vallen spaanders.; 2 de òrten van ‘t vee wegruimen. Kòien ofòrten, kòien onderweg òrten. || fòrten , (Westerwolde) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
orten , òttjen , [werkwoord]
, òrten. Dat òttjen mag k nait zain! Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
orten , orte , werkwoord
, 1. Het ort afspitten in een koestal. 2. Het ort uit de rietschoot halen, riet uitharken en van ort zuiveren. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
orten , orten , zwak werkwoord, overgankelijk
, (Kop van Drenthe, veroud.) = morsen Die kouien orten nogal wat (Row), Aj de piep stoppen en er valt wat op taofel, zeg je orten of motten (Pei) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
orten , otten , werkwoord
, morsen van eten, achterblijven van fijne stukjes, vooral van voedsel; vandaar ook: alleen het lekkerste tot zich nemen, restjes van het voer laten liggen, morsen met het voer Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
orten , otten
, knoeien, morsen met eten. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |