Woord: moggelen
|
moggelen , mǒggelen
, Peuteren, knoeien. Lik toch niėet zoo in ’t vuur te m. Ook: mōren. [Aanvulling van Beets] Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
moggelen , moggelen
, Peuteren, knoeien. Lik tòch n(i)eet zó in ʼt vǖr te moggelen. Ook: mooren. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
moggelen , moggeln , möggeln , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuid-Drenthe). Ook möggeln (Oos, Pes alleen in bet. 2.) = 1. slordig schrijven Hij moggelt zo, het is niet te lezen (Pdh) 2. knoeien, prutsen Wat mus ik moggeln um dit schroefien daor in te kriegen (Koe) 3. morsen Daor bi’j aordig mit an het moggeln kruimelen (Rui), z. ook maggeln 4. aangrijpen om te mishandelen (Zuidwest-Drenthe, zuid) Ik har hum wel kunnen moggeln (Rui) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
moggelen , moggelen
, klungelen Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
moggelen , moggln
, rondkruipen. Kleine kiender lik graeg in ’t zand te moggln. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
moggelen , moggelen
, wroeten Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |