INT Dialectwoordenboeken

Woord: mens

mens , mense , Menschen.
Bron: J.A.V.H. (18e eeuw), Haagsch Nederduitsch woorden-boekje. Den Haag: Johannes Mensert. Uitgegeven in: Kloeke, G.G. (1938), ‘Haagsche Volkstaal uit de Achttiende eeuw’, in: Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde 57, 15-56.

mens , mensch , man, echtgenoot. Ik zal er mijnen mensch over spreken, zegt menige vrouw.
Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk.

mens , minsch , mensch. Zie Hoeufft, t.a.p. in v.
Bron: Bisschop, W. (1862), ‘Het Dordsche taaleigen. Bijdrage tot de kennis der Hollandsche dialekten’, in: De Taalgids 4, 27-48.

mens , mensk , mensch; mensken = menschen; ook Gron.
Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift

mens , mensche , minsche , mannelijk, onzijdig , menschen, minschen , mensch.
Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak

mens , mens , mensk, minsk , Wanneer vrouwen uit den geringen stand onderling vertrouwelijke, gemoedelijke of ook hartstochtelijke gesprekken voeren, hoort men dit woord eenigszins slepend of met nadruk uitspreken; mens! wat zeg ie? = kan dat waar zijn? joa, mens, ’t is zoo! och mens! hou mie ’t muide!? = gij weet niet hoe ’t mij speet! ’k heb zoo ’n pien, of: ’k wōr d’r zoo roar van (enz.) ’ken ’t gijn mens zeggen! = ik kan er geene woorden voor vinden; heere mens! hou duur ie dat woagen!? Voorts: ’t is nijt om d’r mens bie te blieven, zooveel als: de toestand is zóó ellendig dat men er wel onder moet bezwijken. West-Vlaamsch mensch, als uitroep van verwondering, medelijden of verslagenheid. (De Bo). – Het meervoud luidt, met name te Groningen: mensken; elders hoort men: mins, en: minzen (Hoogeland)
mensk, zie alsmede: k; minsk, voor: mensch, zooals in de Ommelanden met name op het Hoogeland gehoord wordt. Zie: e 1, en: k.
endje mens, voor: kleine jongen die gaarne den baas speelt; ’t is ’n kwoad endje mens; van dat endje mens heb ’k al ’n bult last had; ’k zel dat endje mens ijs omzeumen.
mensen, mensken,als stoplap: ik zeg joe mensen! ’t sneide mensen! – Verwonderend: mensen mensen! = god mensen! heere mensen! = mensenkinder!
Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887)

mens , mensk , mins , mensken = mensch, menschen (vooral Stad-Groningsch) elders ook: mins, minzen.
Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985)

mens , mins , minske , mensch, Mit gein minsemeugelikheid, het gaat boven zijn krachten.
Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo.

mens , meansche , [mǣñsxǝ] , onzijdig , mens
Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen

mens , minsk , [zelfstandig naamwoord] , 1 mens. n Mìnsk is gain eerappel = een mens bezwijkt wel eens voor de verleiding. ‘t Is nait om doar minsk bie te blieven = ‘t is niet vol te houden. n Mìnsk is staarvelk = de mens is sterfelijk. Hiervan is ‘t mv. mìnsken, Westerkwartier ook wel de mìnsken. ‘t Kin hom niks schelen. wat mìnsken der van dìnken, mìnsken zeggen zoveul. Spr. Al is n mìnsk nog zo riek, Hai is aan n dair geliek; ook de voornaamste mens is onderworpen aan de wet der natuur (bij ziekte en dood). ‘s Mìnsken zin is ‘s mìnsken hemelriek = n mìnsk zien zin is n mìnsk zien levent. Schertsend: Ieder mìnsk zien zinnen, Ieder gek zien kuren, Ieder hoan zien hìnnen, Ieder hoes zien muren. Gain lozer goud as mìnsken: ie kinnen der oapen mit vangen. n Mìnsk gaait moar ain gaang = men moet nooit twee zaken tegelijk willen doen. n Mìnsk is zien aigen moaker nait = spot nooit met een gebrekkig mens. Gain mìnsk = niemand. Dat wait gain mìnsk. Spr. Gain mìnsk zo gek, Hai het nòg wel n gòie trek.; 2 een vrouw. Dan onzijdig! Das n oareg mìnsk. Wat is dat mìnsk moudeg!
Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen

mens , minsken , minsen , [zelfstandig naamwoord] , 1 mensen.; 2 uitroep. Ik zeg joe, mìnsken, dat ‘t snijde. Mìnsen, mìnsen wat n verdrait!; 3 men. Mìnsken waiten heur aigen best nait. || minsk
Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen

mens , meanske , zelfstandig naamwoord, onzijdig , meanskn , 1 mens, 2 vrouwspersoon
Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl.

mens , méêns , mannelijk , méênse/minse , man, mens; ’ne mins mens, man; echtgenoot Miene mins Mijn echtgenoot; ùrre mins haar man; minse, hâld ôw goêd! mensen, blijf gezond! [Ove]
Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk

mens , mins , vrouwelijk , ’n Flink mins Een flinke vrouw.
Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk

mens , mens , mins , zelfstandig naamwoord , in de zegswijze nag gien half mens weze, nog erg zwak en vermoeid zijn. – Wat is de mens? Stront, darme en ’n pens. Poep zoit ie en doôd loit-ie! Plat schertsrijmpje dat voor zichzelf spreekt. ’n Mens is gien zoilskuit, het gaat niet allemaal vanzelf, men kan niet heksen, men moet op zijn tijd rusten. – ’n Mens is gien pethaak (= puthaak), zie de vorige zegswijze – ’n Mens is gien eerappel (al is ie ok mit ’n stokkie poôt), zie de vorige zegs.. Meervoud mense, in de zegswijze arme mense, arme zinne, arme mensen doen vaak onverstandige of onverantwoorde uitgaven.
Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer

mens , minsj , mannelijk, onzijdig , minsjke , mens. Hae is zoo sljum wie ’ne minsj: hij is erg slim. De minsj wurt ės reigel eesj gepreeze, wenter al doot is: de mens wordt als regel eerst geprezen, als hij al dood is. Den eine minsj is den angere zienen duuvel: de ene mens is voor de ander
Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam

mens , mèns , 1) mens in het algemeen; 2) man met wie men getrouwd is.
Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo.

mens , mins , zelfstandig naamwoord , mens. 1. Dieje mins. Die man. 2. Dè mins. Die vrouw. 3. ’ne Mins. Een mens. ’ne Mins allêên is mar ’nen halve mins. Een mens alleen is maar een half mens. 4. Echtgenoot. Sinds d’re mins dòòd is is dè mins himmel òpgefleurd. Sinds haar echtgenoot dood is is die vrouw helemaal opgefleurd. 5. ’ne Schòòne mins is een Brabantse eretitel voor een in alle opzichten gaaf persoon.
Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek

mens , meens , kel, echtgenoot.
Bron: Kuipers, Cor e.a. (1993), Zò bót ás en hiëp. Plat Hôrster, Horst.

mens , mense , vrouw (ook: vrouwmense).
Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst.

mens , mèènse , mens; * die mèènsen hebt nog gin naegels um de konte te krabben: die mensen leven in armoede.
Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte

mens , mèensch , mèensche, mèensk, mens, mensch, meense, meins, mei , 0 , mèenschen , (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe). Ook mèensche (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe), mèensk (Kop van Drenthe, Midden-Drenthe, Zuidoost-Drents zandgebied), mens (Zuidoost-Drents veengebied, Veenkoloniën), mensch (Pdh), meense of meins, meinse (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe), mèense (in veenstreken), mèens (Midden-Drenthe, Zuidoost-Drents veengebied, Zuidwest-Drenthe, zuid), minsk (Kop van Drenthe, Veenkoloniën) = 1. mens Een mèens(k) kan niet veul hebben (Gas), De mèensen zegt zoveule (Hgv), Der kan zo gien meins nog mit fetsoon op die stolen zitten van slechte stoelen (Hijk), Die meensen gaot ok weer verhuzen (Klv), Zij mut wat meer onder de mèensen komen (Dwij), Daor hef hij zien mensen veur personeel (Bov), Aj een huus hebt mit ene slaopkamer kuj jao nooit een mèensche hebben een logé (Rui) 2. (onzijdig) vrouw(spersoon) Ik gao weer naor het meinse toe (Ruw), Dat is een flink mèensch, die kan nog ies van de lappen (Sti) *De mensch wikt, mar God beschikt (Pdh)
Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum

mens , mens , mins , man; echtgenoot. In de kerk zaten de mensen rechts en de vroúwen links. verkl. mènneke.
Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden.

mens , mense , mèènse, minse , (Kampen) 1. mens; 2. vrouw. Ook: mèènse (Kampereiland, Kamperveen), Gunninks woordenlijst van 1908: minse (Kamperveen)
Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen

mens , mèènsie , zelfstandig naamwoord , spr: Ge mot ’r gin mèènsie van maoke. Je moet er geen aandacht aan schenken. * Dr. F.P.H. Prick van Wely, Kramer’s Frans woordenboek: mention: (ver)melding, gewag, * Dr. F.P.H. Prick van Wely, Kramer’s Engels woordenboek: mention: (ver)melding, gewag.
Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur.

mens , mèènse , mens.
Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde.

mens , mèns , man , Die van óns die zi aalté 'dé zal ik 's ôn munne mèns vraoge' én dé zéij ik. Mijn vrouw die zegt altijd 'dat zal ik eens aan mijn man vragen' en dat ben ik.
Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere

mens , meenske , meens, meense, mese, meeske, mees, maenske , zelfstandig naamwoord , de, et (bet. 3) 1. mens 2. de maatschappij, de mensen in het algemeen 3. vrouwelijke persoon
Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte.

mens , meñs , zelfstandig naamwoord , meñse , meñsie , 1. mens 2. oude vrouw
Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal.

mens , mêns , zelfstandig naamwoord, mannelijk , mênslûi , - , mens , VB: 'nne mêns kênt mich toch get mêtmäoke, of neet? Zw: Ich been mer 'nnen havve mêns: ik heb een groot deel van mijn krachten verloren; man mêns VB: Dao ês 'nne mêns vuur uch hié gewès.
Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt

mens , mêns , zelfstandig naamwoord, onzijdig , mênske , mens , vrouw mêns VB: Zoe 'n érm mêns mêt zoe 'nne zoéplap van 'nne maan
Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt

mens , doeweje mins , dode man
Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk.

mens , mins , mins , man
Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk.

mens , ne mens , een man
Bron: Peels-Mollen, J. met werkgroep Weerderheem in Valkenswaard (Ed.) (2007), M’n Moederstaol. Zôô gezeed, zôô geschreeve. Almere/Enschede: Van de Berg.

mens , mêês , mens. in meervoud “mêêse”. in uitdrukking, “da’s ginne mêês gewèès”, dit wordt gezegd van iemand die niet goed “oppast”.
Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier.

mens , mense , zelfstandig naamwoord , 1. mens; 2. vrouw. Zie ook: vrommes, vrouwe, wief.
Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie

mens , mèès , mens, men bedoelde hiermee altijd een vrouw , da’s toch ’n goej mèès = dat is toch een lieve vrouw-
Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’

mens , mèèse , mensen , mèèse ik gaoj wir = mensen, ik stap weer op-
Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’

mens , dè mins , die vrouw
Bron: Gast, C. de (2011), ’t Boekske van de Aolburgse taol, Wijk en Aalburg: Stichting behoud Aalburgs dialect.

mens , dieje mieñs , die man
Bron: Gast, C. de (2011), ’t Boekske van de Aolburgse taol, Wijk en Aalburg: Stichting behoud Aalburgs dialect.

mens , munne mieñs , mijn echtgenoot
Bron: Gast, C. de (2011), ’t Boekske van de Aolburgse taol, Wijk en Aalburg: Stichting behoud Aalburgs dialect.

mens , meens , maens, maense meense , 1. mens; 2. vrouw.
Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere.

mens , mins , minse , 1. mens; 2. vrouw; 3. vrijer.
Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere.

mens , mins , zelfstandig naamwoord , mens (Land van Cuijk)
Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren

mens , mins , mannelijk, vrouwelijk , minse , minske , 1. mens, persoon 2. man 3. echtgenoot , Dao waas geine mins te zeen. Mer eine halve mins zeen: ziek zijn. Mer, mins toch! Zich einen hieële mins veule. Zich gedrage wie eine groeate mins: zich gedragen als een volwassene. : zich gedragen als een volwassene.
Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn

mens , mins , zelfstandig naamwoord , minse , menke , 1. man ook manskaerel 2. mens; es ins eine mins kum(p)tj – als toevallig eens iemand op bezoek komt; slum wie eine mins – zo slim als een volwassene 3. echtgenoot; de mins: mijn/jouw/haar echtgenoot: de mins wiltj det neet höbbe – mijn man is daar tegen; doot de groete aan de mins – doe de groeten aan je man; zie hiët altied de mins bie zich – zij komt altijd in gezelschap van haar man
Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel.

mens , mins , zelfstandig naamwoord, mannelijk , minse , echtgenoot, man(spersoon), mens, groeëte -, volwassene
Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd.

mens , mins , zelfstandig naamwoord, onzijdig , minse , minske , vrouw(spersoon)
Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd.

mens , meens , mees , zelfstandig naamwoord , "mens; Dirk Boutkan (1996) - (blz.20) meens (i-umlaut met rekking); meensen èn pòtlôojer (blz. 50); N.B. ook 'man' in b.v. 'wèèrkmeens', 'dieje meens', 'mene meens'; dieje meens - die mens (en dan altijd een man); dè meens - dat mens (vrouwelijk); mene meens - mijn man, mijn echtgenoot; mènne meens - mijn man, mijn echtgenoot (met nadruk); Dialectenquête 1876 - meensch; Biks mins zelfstandig naamwoord - mens; dieje mins, dè mins (resp. m en v); 1. mens, de mensen; Bartje beheurt tot de kalme meenskes, zooas er veul op 'n dorp lèven die Zondags vlak nô de liste Mis 'nen stevigen borrel vatten... (Kubke Kladder; ps. v. Pierre van Beek; NTC; Uit ‘t klokhuis van Brabant 2; 16-10-1929); Cees Robben – Jan Dokus waar unne goeie meens (19600701) ; Cees Robben – Mar het mar ginne bangen... Ik ben ginne onte meens... (19641127); Cees Robben - Ge het abuus, meens... (19690328); Cees Robben – Unne Haaikaantse meens liep wè hers en wè geens (19550618)Cees Robben – Meensen van jaore geleje... (19570706) ; Cees Robben – Vur fèèn meensen en motrèègen moette oppaase Tirris.. (19641218); Cees Robben – Hoe beter ik de meense leer kenne... Hoe meer ik van munne hond gao haauwe.. (19770128); Cees Robben – Meej Kerstmis zen de meensen goed... (19811224); Interview Van den Aker (1978), transcriptie door Hans Hessels (2014) - “As vruuger ne meens dôod was, dan stond dieje meens, die stond in hèùs in en kiest èn dan stond ie vur et raom èn dan kosse de meense van bèùten et raom, koste, koste gij nòr den dôoje stòn te kèèke!”; Mandos - Brabantse Spreekwoorden (2003) - hoe meer ik de meense leer kènne, hoe meer ik van menen hónd gao haawe (Alg. Brabants). Tilburgse variant: Ik zit liever ónder de bôome dan ónder de meense ('76); Frans Verbunt - meensen èn pòtlôojer, schrèève doen ze allebaaj; Frans Verbunt - zenèège gin meens gelèèk vuule - zich heel beroerd voelen; Elie van Schilt - un glas bier, was te duur vur erm meessen en die wonden er toen veul in Tilburg. (uit: ‘Un paor momentjes vur wet ouw monumentjes’; CuBra, ca. 2000); Elie van Schilt - Tilburgse meessen die al meer as veftig jaor in Canada of Australië wonen laoten daor de meesen die kaorten zien en zeggen dan nog fréét: ""Kek des onze waotertoren""... (uit: ‘Un paor momentjes vur wet ouw monumentjes’; CuBra, ca. 2000); Jo van Tilborg - Aander meense kender opvoeden en zegge hoe dè moes, daor waar ze goed in… (Lodewijk van den Bredevoort – ps. v. Jo van Tilborg, Kosset den brèùne eigeluk wel trekken? Dl. 2, Tilburg 2007); Kees en Bart (ca. 1925; in Tilburgsche Post) – 'meenschdom'; WBD III.3.1:28 'oude mensen' = ouden van dagen, ook 'ouden, bejaarden'; WBD III.3.1:313 'mensen' = volk (gemeenschap van bewoners); Haor MIENSE - mensen; 2. echtgenoot, man; Cees Robben - (vrouw spreekt:) mene meens is tòch zoo bevattelijk; Cees Robben - ...en blènde vrouw èn enen dôove meens; [de beste huwelijkspartners zijn...]; Cees Robben – Munne meens praot ’s naachts in zunne slaop... (19820924); Antw. MENS(CH) zelfstandig naamwoord m. -zie wdb. man, echtgenoot; gee(n) mens(ch) - niemand; K. Heeroma - Brabants uit de 18e eeuw (woordenlijsten Verster,1968) - MENSCH - een man en wel een getrouwd man. Een getrouwde vrouw van haren man sprekende zal doorgaansch met den meierijschen tongval zeggen, mene mensch of mansmensch. Henk van Rijen - heure meens laote zien - haar vrijer voorstellen; A.A. Weijnen; Onderzoek dialectgrenzen in Noord-Brabant (1937) - type 'mens' = echtgenoot (krt.32 en blz.168); Bont mins l) mens, 2) manspersoon, man; WBD III.1.4:65 'goede mens' = goedzak; 3. echtgenote, vrouw; Goem. MENSCH - mins, zelfstandig naamwoord m. o. van vrouwen; verkleinde vorm minske. WBD III.3.1:27 'oud mens' = oude vrouw, ook 'een oud'; WBD III.1.2:5 'mens' = vrouw; 5 'vrouwmens' = vrouw; WBD III.2.2:88 'mens' = echtgenote; 4. Uitdrukking; Mandos - Brabantse Spreekwoorden (2003) - vur fèèn meensen èn motrèège moete óppaase ('75) van mòtrèègen èn fèèn meense wòrde zèèknat (of: fèène lui) (’38); As we bij ons naa ok eenmaol trottoirs hebben dan hoop ik nog één ding en dè is, dè ze 'n bietje fesoenlijker zullen zèn as die in Tilburg; aanders kunde er beter gin hebben! As er kuilen mee waoter in de straot zèn, allée, die ziede overdag nog en dan kunde er neffen stappen mar die Tilburgsche trottoirs dè lekt wel snert. Ge kunt ze 't bist vergelijken mee fijn meenschen en motrègen. 'n Aorige vergelijking hè? En toch goed want ze nemen oe er allebaai tusschen en ge zijt nat vur dè ge er erreg in hed! De Tilburgsche trottoirs lappen 'm dè ook. As ge in de vurnomste straoten van Tilburg, dè dan toch de naom van stad wil draogen, mee règenweer op 'ne trottoirtegel trapt dan spat 't waoter en 't slijk oe on alle kaanten om oe ooren, nog erger as wanneer er 'nen auto vurbijroetst. (Kubke Kladder; ps. v. Pierre van Beek; NTC; Uit ‘t klokhuis van Brabant 7; 30-11-1929); Cees Robben – Wè gin mees normaol behappen kan... (19580823); zie meens"
Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant

mens , mins , minse , minske , mens; echtgenoot; eure mins haar man
Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. +

<< vorige pagina