Woord: kneukel
|
kneukel , kneukel
, knokkel. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
kneukel , kniökkel , mannelijk
, kniökkele , knokkel, kneukel. A-k ů in de kniökkele krijge! Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
kneukel , kneukels , ,
, gekrinkelde zee-organismen (met bobbels en zoo); ze leven op den zeebodem in horens en hebben lange pooten en scharen. Ook in B. 1790. Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
kneukel , knökkels
, knokels, vingergewrichten. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
kneukel , kneukel , knokkel, knökkel, knukkel, knaokel , 0
, kneukels , (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid). Ook knokkel (Zuid-Drenthe, Noord-Drenthe), knökkel (Scho,Pdh), knukkel (Zuidwest-Drenthe, noord, Zuidoost-Drents zandgebied), knaokel (Zuidwest-Drenthe, zuid, Zuidoost-Drents veengebied) = 1. knokkel Ik bin vallen, ik heb de kneukels rauw (Row), Wat jokt hum de kneukels z’n handen jeuken (Dwi) 2. kreukel (Zuidwest-Drenthe, zuid) Zij had kneukels in de jurk (Hgv) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
kneukel , kneukel
, (Zuidwest-Drenthe, zuid), in Die is deur kneukel en bos egaone hij is gehard (Hgv), ook deur knekel en bos (Mep), zie ook kneukelbos Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
kneukel , kneukel
, 1. kreukel. Ook: Gunninks woordenlijst van 1908: kneuter; 2. Gunninks woordenlijst van 1908: kneukel Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
kneukel , knökkel
, kneukel. “Deur knökkel en bos gaon”, wil zeggn, ’n muujlek lèèvn hebbm. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
kneukel , knoekel , kneukel, knukel , zelfstandig naamwoord
, de; kreuk, kreukel, valse vouw Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
kneukel , knuükel , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, knuükele , knuükelke , knokkel , VB: De knuükele van m'n vinger doén mich pyng, ich môt mich mer werm hase aon doén.; verhoging (in het terrein) knuükel VB: D'n èine jèger zaag tiëngen d'n aandere: 'Gaank dich op dè knuükel sjtoën'. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
kneukel , knökkel , zelfstandig naamwoord
, knokkel, kneukel. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
kneukel , kneukels
, knokkels boven op de hand Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
kneukel , kneukels
, vingers; deur het kneukelenbos gaon, veel tegenslag hebben (O.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
kneukel , kneukel , zelfstandig naamwoord
, alikruik (Tilburg en Midden-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |