Woord: janken
|
janken , sjanken , sjenken, tjanken, tjenken
, janken, op een ontrevredenen toon praten, temen, saniken. gesjank, getjank, sjankert, tjenkert. etc. Bron: Halbertsma, J.H. (1835), ‘Woordenboekje van het Overijselsch’, in: Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren 1836, Deventer: J. de Lange. |
|
janken , janken
, schreijen Bron: Boers, B. (1843), [Overflakkees] ‘Lijst van eenige verouderde, of in de provincie Zuidholland niet gebezigde Nederduitsche woorden, welke op het eiland Goedereede en Overflakkee nog heeden in gebruik zijn’, in: Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee, Sommelsdijk, pp. 48-57 |
|
janken , janken
, gedurig of luid grijzen. Is eene onfatsoenlijke uitdrukking. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
janken , janken , [werkwoord]
, naar iets, sterken trek tot iets hebben. Zd. jangsen, zich haasten, loopen. Jank, de heerschende begeerte tot iets, b.v. uithuizigheid, sterken drank, spel enz. meest in kwaden zin gebruikt; b.v. 'de Jank steit him altiid nâ en burrel'. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
janken , janken
, hunkeren. (Nederl. janken = lastig aanhouden om iets.) Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
janken , tjanken
, haken, hunkeren. Vgl. jank. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
janken , tjanken
, haken, hunkeren, verlangen; vergel. jank *. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
janken , janken , [werkwoord]
, Hond jankt. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
janken , janken , janke
, schreeuwen janken of dè de kop d’r af mot, as ’n speënvêrreke. schreeuwen of de kop eraf moet. (als een speenvarken); janke huilen Gaoten in de grond janke Gaten in de grond huilen, overdreven gehuil. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
janken , joenke
, erg hard janken (van een hond). Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
janken , janke
, jankde, haet gejank , janken, huilen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
janken , joênke
, joekere. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1993), Zò bót ás en hiëp. Plat Hôrster, Horst. |
|
janken , sjanken
, huilen. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
janken , sjanken
, sjanken, esjankt , huilen. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
janken , janken , jaanken , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuidoost-Drenthe, Noord-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid). Ook jaanken (Zuidwest-Drenthe) = 1. janken De hond hef de gaanse nacht ejaankt (Noo), Hij jankt as een kadde dei mit ’t steert tegen de ledder omhoog trokken wordt (Vtm) 2. huilen Schei toch ies oet te janken, ...te toeten (Oos) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
janken , janken
, huilen. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
janken , sjanken , tjanken
, janken. Ook: Gunninks woordenlijst van 1908: tjanken Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
janken , tjanken
, (Gunninks woordenlijst van 1908) zie sjanken Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
janken , jaanke , werkwoord
, huilen, hardop, om aandacht te trekken. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
janken , sjankn
, dwingerig huilen. Gaot er toch niet sjankn deerne, dat gelip begint te verveeln. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
janken , janke
, huilen , Ze is wél 'n zónde wérd, al sti de pestóór d'r néffe te janke. Ze is wel een zonde waard, al staat de pastoor er langs te huilen. Te mooi om te laten lopen. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
janken , jaanke , joonke , werkwoord
, jaankde, gejaank, jaankenterre/joonkde, gejoonk. Joonkenterre , janken , VB: D'n hoond hèt de gaanse naach gejaank.; joonke VB: Sjej oét mêt joonke, de krys toch d'nne zeen neet.; huilen jaanke Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
janken , janke
, huilen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
janken , jâânke
, janken, huilen. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
janken , sjanken , werkwoord
, huilen. Zie ook: liepen. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
janken , jaanke
, huilen , hij jaankt om niks = hij huilt om niets- Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
janken , janke
, huilen , Janke um ’n scheet. Huilen om niets. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
janken , jaanke
, janken, huilen Bron: Gast, C. de (2011), ’t Boekske van de Aolburgse taol, Wijk en Aalburg: Stichting behoud Aalburgs dialect. |
|
janken , sjanken
, huilen; sjankerd, huilebalk (O.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
janken , janke
, janktj, jankdje, gejanktj , janken, huilen , Sjei oet mèt janke. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
janken , [huilen van honden] , jónkere
, jónkertj, jónkerdje, gejónkerdj , janken van honden , D’n hóndj haet d’n hieële nacht gejónkerdj. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
janken , janke , werkwoord
, janktj, jankdje, gejankdj , 1. janken 2. huilen zie ook bäöke, brulle, kermeniete, meke, zumpe Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
janken , jânke , werkwoord
, jânktj, jânkdje, gejânktj , huilen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
janken , jaanke , janke , zwak werkwoord
, jaanke - jaankte - gejaankt , janken, huilen; – vocaalkrimping?; R.J. 'gin jaanken helpt'; Interview met de heer De Kok (1978) – Toen zèèk meej de klèène in de waoge daor wiste kèèke. Ik zeg teege de vrouw: ”Ik gôoj em mar gaaw in et kenaol want hij blèft janke!; Dirk Boutkan (1996) - (blz. 27) in 2e pers. en 3e pers. enk. presens wordt in het cluster nkt de k verzwegen - ja(a)ngt; Lodewijk van den Bredevoort – Op enen avend koom ik tèùs van de Sociale School, zit Lia bij ons. Ik kèèk der aon en metêen begient ze te janke. (Kosset… 2, 2007); Lodewijk van den Bredevoort – In de kerk zaag ik dè de brèùd zaat te janke, gong ze nie gèère trouwe? Daor leek et wel op. (Kosset… 2 - 2007); Stadsnieuws - Den oober goojde en tas kòffie oover men nuuw klêed: ik kos wèl jaanke! (240509) ; Bont – jangke(n) zw.ww.intr. 'janken' - l) krijten, schreien, huilen; 2) tranen storten, wenen; WBD kwaadaardig roepen (v.e. paard); WBD III.2.1:481 janken = janken (v.e. hond), ook: jammeren, joekeren, joekelen; WBD III.2.1:482 janken = huilen (v.e. hond); WBD III.2.1:505 janken = janken (v.e. kat) ook: krollen of huilen; WBD III.2.1:504 janken = krollen (v.e. kat) ook: krijsen; WBD III.1.4:254 'janken' = luid schreien; WBD III.4.4:246 'janken' = knarsen Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |