Woord: hijgen
|
hijgen , ichĕn
, hijgen, bijv. na een stevig maal. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
hijgen , hiege
, hijgen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
hijgen , hiegen , [werkwoord]
, hijgen. , (Westerwolde) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
hijgen , hàgn , zwak werkwoord
, hijgen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
hijgen , hächen
, hijgen. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
hijgen , hächen
, hächen, ehächt , hijgen. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
hijgen , hijgen , hiegen , sterk werkwoord, zwak werkwoord, onovergankelijk
, Ook hiegen (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe) = hijgen Hij stun zo veur mij te hiegen (Gie), Wat heg e (Pdh) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
hijgen , haggen , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuidoost-Drents veengebied, Veenkoloniën) = hijgen Wat ligst doe door te haggen (Vtm), Moe je die hond is zien haggen (Klv), Wat hagst doe ja! (Nsch) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
hijgen , hâchn
, hijgen. Wat hâch iej, heb iej zo hârd eloopm? Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
hijgen , géchte , werkwoord
, géchde, gegéch, géchtenterre , hijgen , VB: Wie d'n hoond aachter de knién haw gezëte, hèt 'r 'n oor ligke te géchte. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
hijgen , ijgen , werkwoord
, ijgen, e-ijgd , hijgen. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
hijgen , hechen , hechten, hichten, hachen, hächen, hiegen
, hijgen. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
hijgen , hiejge , werkwoord
, hijgen (Helmond en Peelland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
hijgen , hiege
, hiegtj, hiegdje, gehiegdj , 1. hijgen 2. naar adem snakken Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
hijgen , giêge , werkwoord
, ademhalen, piepend, hijgen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
hijgen , hiêge , werkwoord
, hijgen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
hijgen , hèège , zwak werkwoord
, hijgen; B hèège - hèègde - gehèègd; - geen vocaalkrimping; Henk van Rijen: hij hèègt van muugeghèd - hij hijgt van vermoeidheid; Cees Robben: èn Drik begós te hèège: hij hèègden as en meulepèrd; Cees Robben: naa hangde te hèège nòr en bietje lucht; Frans Verbunt: hèègen as en spurriekoej - kortademig zijn; Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch (1899): GEHEGEN: 3e hoofdvorm van 'hijgen'; HEEG: 2e hoofdvorm. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
hijgen , hie~ge
, hie~gde – gehie~g , hijgen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |