Woord: groentje
|
groentje , groentje , zelfstandig naamwoord
, Erf bij of voor het huis. Zie ook voorgroentje. Zegswijze in ’t groentje zitte, op het erf bij of voor het huis zitten. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
groentje , gruuntien , 0
, gruunties , 1. groentje, onervaren iemand 2. grasspriet (Zuidwest-Drenthe, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe) As de gruunties koomt, koomt er ook laompies (Dwi), ...kuj de pinkies al wel buten jagen (Eli), As de gruinties kommen, knapt de kou, die leip is, wel weer op (Row), ook Oous greunties komt er ok al deur van tuinzaden (Eex) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
groentje , gruuntien
, groentje. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
groentje , gruuntien , zelfstandig naamwoord
, et 1. groentje, nl. onervaren iemand 2. (mv.) de eerste groene sprietjes, het eerste groene gras 3. bel van snot die iemand in of uit de neus hangt Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
groentje , [citroenjenever] , greuntje
, citroenjenever. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |