Woord: gouwe
|
gouwe , gouwe , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, Op een schip. De zware balk, dwars over het schip, waarin de koker van de mast is aangebracht. De benaming gouwe is thans weinig gebruikelijk. Men spreekt nu van zeilbalk; zie aldaar. || Die schuit heb ’en gouwe van zeven voet. Een smal schip met een gaffel, lanck over steven 60 voet, hol 6½ voet ende op de gouwe wijdt, Hs. T. 246, f° 209 r° (Jisp, a° 1653), prov. archief. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
gouwe , gouwe
, (he:Oost-Drenthe), in Stinkende gouwe Chelidonium majus Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
gouwe , gouwe , zelfstandig naamwoord
, de; in stinkende gouwe goudwortel Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
gouwe , goûwe , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, - , - , lief , (zie 'lieveling'); (lieveling) goûwe VB: Miéne lekkere goûwe. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
gouwe , gouwe
, speenkruid (ranunculus ficaria). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |