Woord: gebrekkig
|
gebrekkig , [met een breuk, onvolkomen] , gebrekkelek , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, Gebrekkig. D(i)ee stümpert is mank en schèl; h(i)ee is arg gebrekkelek. Dat menneken kan nòg maor gebrekkelek lèzen. Ook Gron. en Ned. Bet. O. V. II p. 85. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
gebrekkig , gebrekkelek , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, Gebrekkig. D(i)ee stümpert is mank en schèl; h(i)ee is arg gebrekkelek. Dat menneken kan nog maor gebrekkelek lèzen. Ook Gron. en Ned. Bet. O. V. II, p. 85. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
gebrekkig , gebrekkeg , gebrekkelk , [bijvoeglijk naamwoord]
, gebrekkig, mank; ‘t tegengestelde van vereg, veerdeg. Zai luip n beetje gebrekkelk. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
gebrekkig , gebrekkelijk
, gebrekkig. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |