Woord: dunslaperig
|
dunslaperig , dunsloapêrg
, (dunslaperig) = bliksloapêrg; bij het geringste gedruisch ontwakende, tegengestelde van: vast slapend; Friesch dunslaperig, Kil. dunslaepigh, Oostfriesch dünnschlaperig, dünslaperg. Vgl. het Duitsche dünn = week, teer. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
dunslaperig , dunsloaperg , [bijvoeglijk naamwoord]
, ontwakend bij ‘t geringste gedruis. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
dunslaperig , dunslaopereg
, een lichte slaap hebben. ’k Bin ârg dunslaopereg, bie ’t minste geluud bin ’k wakker. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
dunslaperig , [dunslaperig] , dunslaoperig
, licht slapend (Oldebroek, Wezep). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |