Woord: dreet
dreet , drit , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Drek, mest. ‒ Evenzo elders in N.-Holl. Het woord kom o.a. voor Handv. v. Ench. 197b (a° 1654). ‒ Drit behoort bij drijten, zijn gevoeg doen. Zie voor de verwante vormen in andere streken Mnl. Wdb. op dreet en drite. ‒ Vgl. kippedrit en dritten. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
dreet , driete , vrouwelijk
, uitwerpsel van mens of dier Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
dreet , driete , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, weke mest Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
dreet , driêt , mannelijk
, smurrie, drek, vies spul (ook bij eten). [Box] Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
dreet , drit , dreet , zelfstandig naamwoord
, (Vogel)drek. Afleiding van drijten = schijten. Zie voor een zegswijze onder skeet. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
dreet , drîet
, nate rotzooi. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
dreet , dreet , 0
, dreten , (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents zandgebied) = 1. verwaand schepsel (Zuidwest-Drenthe), Dat is zo’n wiespurre, wat een dreet (Zdw) 2. niets (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid) Mit al zien geleerdigheid komp hij gien dreet wieder (Pes), IJ kunt er gien dreet van ontholden (Sle) 3. klein persoon (Zuidwest-Drenthe, zuid) Wat een dreet van een kereltien (Hgv) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
dreet , driet , driete
, (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe). Ook driete (Zuidwest-Drenthe) = uitwerpselen De broek zat onder de driete (Dwi), Een driet op bedde is iene, die zien bedde voel mak (Hav), Hij was an de driet diarree (Schn) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
dreet , dreet
, scheet Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
dreet , dreetien
, een klein beetje. ’t Zol ok wat, zo’n dreetien wârk daor maek ze ’n drukte van of ’t heel wat is. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
dreet , dreet
, 1. scheet, wind; 2. kleinigheid. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
dreet , dreêt , drieët , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, tweede vorm Weerts (stadweerts); vrouw, domme Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |