Woord: dra
|
dra , drau
, [drô] droog, stroef in de naaf van het rad wegens gebrek aan smeer. Karrelig van humeur, tegenstrevend, onwillig. En drauen kerel, van wien men niet veel gedaan krijgen kan. Drauïgkeit, onvoorkomenheid. pl. d. drauen, droogen. Bron: Halbertsma, J.H. (1835), ‘Woordenboekje van het Overijselsch’, in: Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren 1836, Deventer: J. de Lange. |
|
dra , [verkouden] , drao
, drao in den hals, verkouden. Winterswijk. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
dra , drao , bijvoeglijk naamwoord
, stroef; den wagen geet drao, de wagen gaat stroef, de raden zijn droog; drao in ’t wark, lui; en draoën keerl, iemand met wien men niet vooruit komt. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
dra , [traag] , drao
, Langzaam, traag. H(i)ee düt alles èven drao; ’t is ’n echte draodnègel. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
dra , dra , bijwoord
, Daarnaast drê. Zie de wdbb. || Zo drê as ik thuis kom, zel ik ’et doen. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
dra , drao
, Langzaam, traag. H(i)ee düt alles èven drao; ’t is ’n echte draodnègel. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
dra , dréi
, gauw, vlug, snel Ik môt méj dréi spoeje Ik moet opschieten. [Ove] Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
dra , drei , bijvoeglijk naamwoord
, Dra, weldra (enkele malen als boekenwoord genoteerd). Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
dra , droa
, 1. langzaam, traag. 2. drukkend (van het weer gezegd). Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
dra , droa
, traag, langzaam. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
dra , drao , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. weldra (md) 2. halsstarrig, tegen de draad in (Zuidwest-Drenthe) Doe toch altied niet zo drao, wat hej daor toch an (Noo) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
dra , drao
, traag, eigenzinnig. ’t Is ’n draoe keerl, altied dwârs en teegn ’t heil in; ’t is ’m nog te veule um de biene op te beurn. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
dra , drao , draoj
, 1. loommakend (weer) 2. lui, vadsig; 3. onaangenaam, lastig; 4. stug (Uddel 1874); draoje kerel, dwarsligger (Elspeet). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |