Woord: contreien
|
contreien , kontraain , [zelfstandig naamwoord]
, buurt, streek. In dizze kontraain hollen n bult hoazen tou. (Uit F. contrée het Ned. contreien; dit als enkelvoud opgevat.) Ook in ‘t mv. Hai is nait oet dizze kontraainen. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
contreien , kontraejnn , zelfstandig naamwoord
, streken, buurt Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
contreien , kontraainen
, contreien (landstreken) Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
contreien , contreinen , contreien, contraainen, contrainen
, Ook contreien, contraainen, contrainen (Kop van Drenthe, Veenkoloniën) = omgeving In die contreien muj hum zuken (Mep), Jaan komp oet de contreinen van Geeiten (Eex), Hie hef wel in die contreinen woond (Bal) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
contreien , kontreinen
, contreien, streek, gebied (O.-Veluwe) Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
contreien , kontereije , zelfstandig naamwoord
, contreien; Cees Robben – ’t mieneke van Jantje Ram/ Moes op gezette tijje/ Vur de vuruitgang naor ’t Laor.../ Want daor stond vruuger kaant en klaor/ Den bok... der kontereije... (19610929) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |