Woord: bluister
|
bluister , blester , blesterd , (blestər) , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Eigenlijk opzwelling, blaar, blaas; in verschillende toepassing. Blaas van een koe of varken. || Haal ers ’en blesterd van de slager. Kijk, wat heb die ’en blesters bij ’em (van iemand, die met een bos blazen loopt). – Diepliggende, vlezige kringen of blazen onder de ogen. || Wat het hij blesters. ’t Staat lillik zukke blesters onder de ogen. – Buil aan het hoofd. || ’t Peerd is ’evallen en heb nou ’en blester an zijn kop. Wat heb jij ’en blester boven je oog. – Blaar, optrekking van verf. || ’t Schut is slecht ’eschilderd: ’t zit vol blesters. Wat ’en grote blester. Je magge (moogt) de blesters niet stukdouwen. – Vgl. Eng. blister, blaar, en Drents bluusteren, opdrachtig, opgezet, opgeblazen zijn, van het gelaat en van het weer. Ned. bluisteren betekent flikkeren, zengen, schroeien; zie DE JAGER, Freq. 2, 46. Vgl. fnisteren naast fnuisteren, fluisteren. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
bluister , bluister , [zelfstandig naamwoord]
, zoel windje. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
bluister , blester , zelfstandig naamwoord
, 1. Blaar, buil. Vgl. Engels blister. 2. Blaas. 3. Wal onder de ogen. Het woord is verwant met blazen, zwellen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
bluister , [huiduitslag] , blôsters
, uitslag (huid) Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
bluister , bluuster , zelfstandig naamwoord
, onnatuurlijke blos. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
bluister , [scherf] , bluister , bluuster, bluusteren, bluusterig
, 1. scherf van een geëmailleerd gebruiksvoorwerp; 2. schilfer. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
bluister , blèùster , zelfstandig naamwoord
, schilfer (Tilburg en Midden-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
bluister , blöster , zelfstandig naamwoord
, WBD III.1.2:269 'bluisters' = huidschilfers; WBD III.4.4:268 'bloester' = schilfer; Cees Robben – D’r is nog gin blösterke aaf... [van het glazuur van een vaas] (19650528); WNT II:2929 BLUISTER zelfstandig naamwoord Van of naast bluisteren. Bij Kiliaen:vertaald met pustula en hecta... pustula in panis crusto assurgens. In 16e eeuw als bijvorm van 'blister ... z.a. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |