Woord: beunen
|
beunen , beunn , zwak werkwoord
, 1 wild doen, stoeien, 2 wegjagen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
beunen , beunen
, 1. stoeien. 2. hard werken. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
beunen , bunen
, bunen, ebuund , ravotten. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
beunen , bunen , beunen
, (Zuidoost-Drents zandgebied). Ook beunen (Zuidoost-Drents veengebied in bet. 2.) = 1. woelen (Zuidoost-Drents zandgebied) Ha, lig toch stil, te bunen ok altied (Sle), De mot buunt maakt het nest klaar (Sle) 2. hard lopen of werken Wij mussen der tegen bunen um klaor te kommen (Sti), Die mèenschen moet hard bunen um de kop boven water te holden (Wee) 3. donderjagen Kinder, ij moet niet zo bunen, wees is wat kalmer (Pdh), Ie mut niet zo met dat peerd bunen (Coe) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
beunen , [stoeien, ploeteren] , beunen , beunderen
, 1. stoeien; 2. ploeteren (O.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |