Woord: beschaamd
beschaamd , beschoamd , [bijvoeglijk naamwoord]
, beschaamd. Ik bin beschoamd, as ‘t nait woar is = ik schaam mij.... Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
beschaamd , [met schaamte] , beschaamd
, beschamend (1900). Bron: Beets, A. (1954), ‘Leidse woorden en uitdrukkingen’, in: Bicker Caarten, A. (red.), Leids Volksleven, Leiden: Sijthoff |
beschaamd , besjaemp
, besjaempder, besjaempste , beschaamd. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
beschaamd , besjèmp , bijvoeglijk naamwoord
, beschaamd , VB: besjèmp loorde hër ze ma aon wie ze 'm getrappeerd haw mêt géld pikke oét de bëurs. Zw: 'nne besjèmp mäoke: iemand in verlegenheid brengen.; bleu besjèmp; verlegen besjèmp (besjèmder, 't besjèmste) VB: Bis te neet besjèmp vuur zoe debié te loüpe? Zw: 'nne besjèmp mäoke: iemand in verlegenheid brengen. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
beschaamd , beschámd
, tot schande, beschaamd , Iemes beschámd mâke. Iemand te schande maken. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
beschaamd , besjimmeld
, beschaamd, verlegen (W.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
beschaamd , besjaamdj
, beschaamd Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
beschaamd , beschieëmdj , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, (Nederweerts, Ospels) beschaamd Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
beschaamd , beschòmd , stoffelijk bijvoeglijk naamwoord
, beschaamd; WBD III.1.4:70 'beschaamd' = schuchter; J. Cornelissen & J.B. Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect (1899): BESCHAAMD (uitspr.: beschamt, beschaomt, beschomt) - schaamrood, Fr. honteux, confus. Beschaamd om, veur, over .- Verlegen, bloode, bedeesd. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |