Woord: aanstoten
|
aanstoten , aanstooten
, Even raken of stooten. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
aanstoten , ansteuten
, (= aanstoten) = klinken met de glazen; loa’w ’s ansteuten = laat ons eens klinken. ’t Hoogduitsche anstoszen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
aanstoten , anstutjen
, komen = komen aanstrompelen, zacht, al stootende gaan met een stokje, van oude menschen gezegd. Van kinderen hoort men: hij stutjet mie an, meester! bv. onder ’t schrijven zacht en met opzet aanstooten, eene verzachtende uitdrukking voor: stooten. Zie: stutjen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
aanstoten , aansteuten , [werkwoord]
, 1 aanstoten. Hai stot mie aan; 2 zijn glas leegdrinken (in gezelschap). Ie zitten der zo stil bie; steut ook es aan! Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
aanstoten , anstootn , werkwoord
, 1 door een duwtje iem. ergens attent op maken, 2 klinken, met glazen, 3 hakkelen. Stoot ees an de weege!, drink eens uit! Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
aanstoten , aansjtoote
, sjtootde aan, haet of is aangesjtoote , klinken; aanstoten. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
aanstoten , anstoten , sterk werkwoord, overgankelijk
, 1. aanstoten Steut mie toch nich aal an, gao ies wat opzied (Bov), Anstoten gebeurt bij een borrel drinken klinken (Hav) 2. opduwen Oous auto döt het niet, kun wij hum met ’n kander niet even ansteuten? (Eex), As het pèerd het haost niet doen kan, dan stoot ij de wagen an (Sle) 3. hakkelen, stotteren Het proten geet niet zo good; hij stöt een beetie an (Hijk) 4. alsmaar kuchen (Zuidoost-Drents zandgebied) Hie stöt aal an (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
aanstoten , anstoten , anstotten , werkwoord
, aanstoten Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
aanstoten , aonsjtoete , werkwoord
, aanstoten , (zie 'sjtoete' Zw: zich aonsjtoete: met de voet een oneffenheid op het wegdek raken zodat men dreigt te vallen. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
aanstoten , anstoten , werkwoord
, aanstoten. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
aanstoten , [stotteren] , anstoten , werkwoord
, stotteren. Zie ook: anslaon. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
aanstoten , anstoten
, stotteren (Oldebroek, Wezep). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
aanstoten , [aanstoten] , aanstoeate
, aanstoten Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
aanstoten , ònstôote , sterk werkwoord
, ònstôote - stotte(n) aon - òngestôote , aanstoten; Leo Goemans - Leuvens taaleigen (1936) - AANSTOOTEN - Meest in wederkeerige of lijdende vormen met de bet. v. slecht, zonder smaak gekleed gaan. Z. a. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |